جولیت میچل: تفاوت میان نسخه‌ها

از‌آنجا‌كه [[فمينيسم سوسيال]]، تركيبي از دو گرايش [[فمينيسم راديكال]] و [[فمينيسم ماركسيستي]] محسوب مي‌شود، از انتقادات وارد بر هر كدام از گرايش‌هاي ياد شده برخوردار است؛ به‌ويژه از جهت فروكاستن مسئلة زنان به مسئلة‌ كارگران و پذيرش چارچوب تحليلي [[ماركسيسم]].<ref>حسين بستان (نجفی)؛ نابرابري و ستم جنسي از دیدگاه اسلام و فمینیسم؛ ص 59.</ref>

[[شری اُرتنر]] که از مردم شناسان فمینیست هست، در مورد نابودی عقده اودیپ با میچل هم رأی نیست، از دید [[ارتنر]] ایراد عقده ی اودیپ، ساختار کنونی آن نیست بلکه ظرفیت مردانه و زنانه است، و انتساب جنبه ی مردانه به اقتدار و استقلال و کلی نگری و انتساب زنانه به عضق و وابستگی و جزئی نگری در فرایند اودیپی نیست. [[ارتنر]] معتقد است تا زمانیکه کودکان نقش مادری را فقط در زنان ببینند [[عقده‌ی اودیپ]] همچنان بیانگر اقتدار پدر و مردسالاری خواهد بود؛ بنابراین به نظر [[ارتنر]] بهترین راه برای تغییر ظرفیت های [[جنسیتی]] [[عقده‌ی اودیپ]]، برقرار کردن [[نظام پدر و مادری اشتراکی]] است.<ref>تانگ، رزماری؛ نقد و نظر: نظریه های فمینیستی؛ ترجمه منیژه نجم عراقی؛ تهران: نشر نی، چاپ سوم، 1387؛ ص 276.</ref>

 

# نوع خانواده را الگویی برای تمامی انواع خانواده‌ها فرض کرده‌اند.

 

# پدر و مادری اشتراکی ستم بر زنان را پایان نمی‌دهد بلکه ممکن است به مراتب بر شدت و خشونت آن بیفزاید.<ref>تانگ، رزماری؛ نقد و نظر: نظریه های فمینیستی؛ ترجمه منیژه نجم عراقی؛ تهران: نشر نی، چاپ سوم، 1387؛ صص 255.</ref>