حضانت
مفهوم حضانت
حضانت از «حضن» گرفته شده است.حضن در لغت به مابین زیر بغل تا پهلو و مابین سینه و بازوان و جانب و کنار شیء معنا شده است. حضانت مدر است و در لغت به معنای حفظ و نگهداری، در کنار گرفتن کودک، دایه‌گری برای او، پرورش کودک و پرستاری از اوست.[۱]معنای اصطلاحی حضانت عبارت است از ولایت و سلطنت بر تربیت طفل و متعلقات آن از قبیل نگهداری کودک، گذاردن او در بستر،پاکیزه کردن، شستن جامه‌های او و مانند آن.[۲]
حضانت در فقه
حضانت نگهدارى و تربيت كودك است. بسيارى حضانت را به ولايت بر نگهدارى كودك و آنچه در ارتباط با مراقبت و تربيت او است، مانند بهداشت، تغذيه، آموزش و ساير مصالح كودك [۳] و برخى به حق نگهدارى و تربيت كودك.[۴]و بعضى ديگر به نگهدارى و تربيت كودك تعريف كرده‌اند.[۵]. از عنوان حضانت در باب نكاح و لقطه سخن گفته شده است.
پانویس
- ↑ جوهری، ابونصر،الصحاح،ج5،ص2101-2102 و ابن منظور، محمدبن مکرم بن علی،لسان العرب، ج13، ص122-123وزبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج9، ص180-181
- ↑ شهید ثانی،مسالک الافهام، ج8، ص421 و خوانساری، سیداحمد،جامع المدارک، ج4، ص472-473
- ↑ حلّى، علامه،تحرير الاحكام 4/ 12
- ↑ کاشف الغطاء تحريرالمجلّة 2 قسم 3/ 33)
- ↑ فاضل موحدي لنكراني، تفصيل الشريعة (النكاح)/ 556)