←آموزش زنان
(صفحه‌ای تازه حاوی «==آموزش زنان== آموزش دینی در آیین هندو مهم تلقی می‌شود؛ نخستین مرحله از مراحل زندگی هر هندو که از هشت تا بیست و چهار سالگی، یعنی سن بلوغ را در بر می‌گیرد، دوران دانش‌آموزی و تحصیل علم نام دارد. علاوه بر استادان دینی، زنان نیز در تربیت دینی...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آموزش دینی در آیین هندو مهم تلقی می‌شود؛ نخستین مرحله از مراحل زندگی هر هندو که از هشت تا بیست و چهار سالگی، یعنی سن بلوغ را در بر می‌گیرد، دوران دانش‌آموزی و تحصیل علم نام دارد. علاوه بر استادان دینی، [[زنان]] نیز در تربیت دینی فرزندان نقش مهمی ایفا می‌کنند و آموزگار و متولی تربیت آن‌ها محسوب می‌شوند. | آموزش دینی در آیین هندو مهم تلقی می‌شود؛ نخستین مرحله از مراحل زندگی هر هندو که از هشت تا بیست و چهار سالگی، یعنی سن بلوغ را در بر می‌گیرد، دوران دانش‌آموزی و تحصیل علم نام دارد. علاوه بر استادان دینی، [[زنان]] نیز در تربیت دینی فرزندان نقش مهمی ایفا می‌کنند و آموزگار و متولی تربیت آن‌ها محسوب می‌شوند. | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
با ورود به دوره برهمنه‌ها نقش علمی [[زنان]] کم‌رنگ شد و محدودیت‌هایی برای آن‌ها پدید آمد. در این دوره تحصیل آداب وده‌ای برای [[زنان]] نیز مجاز بود، اما کمتر [[زنی]] می‌توانست دوره‌های طولانی و بسیار پیچیده و دشوار دوازده تا شانزده ساله را طی کند. بدون تحصیل کافی آداب وده‌ای هم، [[زنان]] مجاز نبودند که در مراسم نذر و قربانی شرکت کنند. در این دوران به ندرت [[دخترانی]] از طبقات بالای اجتماعی، امکان طی کردن دوران تحصیلی را می‌یافتند. | با ورود به دوره برهمنه‌ها نقش علمی [[زنان]] کم‌رنگ شد و محدودیت‌هایی برای آن‌ها پدید آمد. در این دوره تحصیل آداب وده‌ای برای [[زنان]] نیز مجاز بود، اما کمتر [[زنی]] می‌توانست دوره‌های طولانی و بسیار پیچیده و دشوار دوازده تا شانزده ساله را طی کند. بدون تحصیل کافی آداب وده‌ای هم، [[زنان]] مجاز نبودند که در مراسم نذر و قربانی شرکت کنند. در این دوران به ندرت [[دخترانی]] از طبقات بالای اجتماعی، امکان طی کردن دوران تحصیلی را می‌یافتند. | ||
در دوران حماسی، تحصیلات [[دختران]] متوقف شد؛ چرا که طبق قانون نامه منو، [[زنان]] ناخالص‌اند و لیاقت فراگیری متون را ندارند.<ref>manu, Ix, 18.</ref> در این قانون‌نامه، خدمت به [[شوهر]]، هم‌تراز یادگیری آیین دینی است. متأثر از تعالیم قانون نامه منو، [[زنان]] تنها در صورتی از آموزش برخوردار می‌شدند که [[بانویی]] بزرگ زاده می‌بودند. مطابق قوانین دینی، [[زنان]] ، تنها با [[ازدواج]] مجاز می‌شدند که یک گورو (روحانی دینی) آیین‌های مذهبی را به آنان آموزش دهد. | در دوران حماسی، تحصیلات [[دختران]] متوقف شد؛ چرا که طبق قانون نامه منو، [[زنان]] ناخالص‌اند و لیاقت فراگیری متون را ندارند.<ref>manu, Ix, 18.</ref> در این قانون‌نامه، خدمت به [[شوهر]]، هم‌تراز یادگیری آیین دینی است. متأثر از تعالیم قانون نامه منو، [[زنان]] تنها در صورتی از آموزش برخوردار می‌شدند که [[بانویی]] بزرگ زاده می‌بودند. مطابق قوانین دینی، [[زنان]] ، تنها با [[ازدواج]] مجاز می‌شدند که یک گورو (روحانی دینی) آیین‌های مذهبی را به آنان آموزش دهد. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*غلامی، علی، حاج‌اسماعیلی، سمیه، زن و خانواده در ادیان با رویکرد تطبیقی، قم، انتشارات جامعة‌الزهرا، 1399 | *غلامی، علی، حاج‌اسماعیلی، سمیه، زن و خانواده در ادیان با رویکرد تطبیقی، قم، انتشارات جامعة‌الزهرا، 1399 | ||