بدون خلاصۀ ویرایش
زهرا زارعی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
زهرا زارعی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
آموزش دینی در آیین هندو مهم تلقی می‌شود؛ نخستین مرحله از مراحل زندگی هر هندو که از هشت تا بیست و چهار سالگی، یعنی سن [[بلوغ]] را در بر می‌گیرد، دوران دانش‌آموزی و تحصیل علم نام دارد. علاوه بر استادان دینی، [[زنان]] نیز در تربیت دینی فرزندان نقش مهمی ایفا می‌کنند و آموزگار و متولی تربیت آن‌ها محسوب می‌شوند. | آموزش دینی در آیین هندو مهم تلقی می‌شود؛ نخستین مرحله از مراحل زندگی هر هندو که از هشت تا بیست و چهار سالگی، یعنی سن [[بلوغ]] را در بر می‌گیرد، دوران دانش‌آموزی و تحصیل علم نام دارد. علاوه بر استادان دینی، [[زنان]] نیز در تربیت دینی فرزندان نقش مهمی ایفا می‌کنند و آموزگار و متولی تربیت آن‌ها محسوب می‌شوند. | ||
نکته حائز اهمیت، تحول در آموزش | نکته حائز اهمیت، تحول در آموزش زن در برهه‌های مختلف حیات آیین هندوست. در ریگ وده که نخستین منبع آیین هندو تلقی می‌شود، زنان برای کسب بالاترین دانش‌های آن برهه محدودیتی نداشته‌اند. بر خلاف دوره‌های بعد، در آن زمان تحصیل زنان مانعی در [[ازدواج]] آن‌ها پدید نمی‌آورد؛ بلکه حتی برای به جا آوردن آداب مذهبی که زن و [[شوهری|شوهر]] با هم انجام می‌دادند، لازم بود که زنان نیز پاره‌ای از علوم مذهبی را فراگیرند. لذا زن و [[مرد]] تحت آموزش یکسان قرار می‌گرفتند. | ||
با ورود به دوره برهمنه‌ها نقش علمی زنان کم‌رنگ شد و محدودیت‌هایی برای آن‌ها پدید آمد. در این دوره تحصیل آداب وده‌ای برای زنان نیز مجاز بود، اما کمتر زنی می‌توانست دوره‌های طولانی و بسیار پیچیده و دشوار دوازده تا شانزده ساله را طی کند. بدون تحصیل کافی آداب وده‌ای هم، زنان مجاز نبودند که در مراسم نذر و قربانی شرکت کنند. در این دوران به ندرت دخترانی از طبقات بالای اجتماعی، امکان طی کردن دوران تحصیلی را می‌یافتند. | با ورود به دوره برهمنه‌ها نقش علمی زنان کم‌رنگ شد و محدودیت‌هایی برای آن‌ها پدید آمد. در این دوره تحصیل آداب وده‌ای برای زنان نیز مجاز بود، اما کمتر زنی می‌توانست دوره‌های طولانی و بسیار پیچیده و دشوار دوازده تا شانزده ساله را طی کند. بدون تحصیل کافی آداب وده‌ای هم، زنان مجاز نبودند که در مراسم نذر و قربانی شرکت کنند. در این دوران به ندرت دخترانی از طبقات بالای اجتماعی، امکان طی کردن دوران تحصیلی را می‌یافتند. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
نکته حائز اهمیت، تأکید بر نقش خدمت‌گزاری زن برای مرد و حمایت مرد از زن در حماسه‌ها و متونی است که شخصیت‌های اسوه آیینی در آن ترسیم شده‌اند. در متون حماسی، از فداکاری زن برای کسب رضایت شوهر، به قیمت تحمل کارهای دشوار، تجلیل شده است. | نکته حائز اهمیت، تأکید بر نقش خدمت‌گزاری زن برای مرد و حمایت مرد از زن در حماسه‌ها و متونی است که شخصیت‌های اسوه آیینی در آن ترسیم شده‌اند. در متون حماسی، از فداکاری زن برای کسب رضایت شوهر، به قیمت تحمل کارهای دشوار، تجلیل شده است. | ||
==تاریخ آیین هندوئیسم== | ==تاریخ آیین هندوئیسم== | ||
آیین هندو (هندوئیسم)Hinduism که خاستگاه برخی دیگر از ادیان شرقی است، به سنت دینی پیچیده‌ای اشاره دارد که از حدود پنج هزار سال قبل در شبه قاره هند تکامل یافته و اکنون به صورت اعتقادات و مناسک به غایت متنوع بیش از 650 میلیون نفر درآمده است. این آیین که کهن‌ترین دین در میان ادیان مطرح و زنده جهان محسوب می‌شود، مرهون تلاش بنیان‌گذار خاصی نبوده؛ نظام الهیاتی منسجمی ندارد و از هیچ متن خاص یا اثری که به تنهایی حجیت داشته باشد، برخوردار نیست. | آیین هندو (هندوئیسم)Hinduism که خاستگاه برخی دیگر از ادیان شرقی است، به سنت دینی پیچیده‌ای اشاره دارد که از حدود پنج هزار سال قبل در شبه قاره هند تکامل یافته و اکنون به صورت اعتقادات و مناسک به غایت متنوع بیش از 650 میلیون نفر درآمده است. این آیین که کهن‌ترین دین در میان ادیان مطرح و زنده جهان محسوب می‌شود، مرهون تلاش بنیان‌گذار خاصی نبوده؛ نظام الهیاتی منسجمی ندارد و از هیچ متن خاص یا اثری که به تنهایی حجیت داشته باشد، برخوردار نیست. | ||
| خط ۲۲: | خط ۱۹: | ||
جایگاه زنان در برهه‌های مختلف حیات آیین هندو و نیز در میان فرقه‌های هندویی، متفاوت بوده است: گاه برتر از مرد، گاه در مرتبه فرودست و نازل‌تر از مرد، و در دوران معاصر حرکت به سوی جایگاهی برابر با مرد. | جایگاه زنان در برهه‌های مختلف حیات آیین هندو و نیز در میان فرقه‌های هندویی، متفاوت بوده است: گاه برتر از مرد، گاه در مرتبه فرودست و نازل‌تر از مرد، و در دوران معاصر حرکت به سوی جایگاهی برابر با مرد. | ||
در نگاهی اجمالی می‌توان مدعی شد در آیین هندوی باستان و اساطیر هندو، جنس مؤنث از جایگاه و منزلتی والا برخوردار بوده و حتی در جایگاه الهه‌های مؤنث ایفای نقش می‌کرده و پرستش می‌شده است. در دوره سنتی (وده‌ای) نیز زنان منزلت بالایی داشتند و تساوی‌انگاری و ارج‌نهادن به زن از نگاه مذهبی نیز دنبال گردیده است؛ تعداد الهه‌ها، نشان‌دهنده شایستگی زن برای ستایش و نیایش در آن دوران است. به تدریج از دوره کلاسیک، موقعیت زن و آزادی‌های اجتماعی او تنزل یافت و با ارتقای موقعیت مرد، زن همچون ملک و دارایی مردان تلقی شد. به مرور تولد پسر، مبارک و نشانه سعادت خانواده و همچون ضرورت و فریضه‌ای مذهبی شمرده شد؛ زیرا اعتقاد بر این بود که فقط پسر می‌تواند وظایف شعائر دینی را در قبال اجدادش اعمال کند. در دوران معاصر (به ویژه از قرن نوزده)، وضعیت زن در عرصه‌های گوناگون تغییر یافت و قوانین پیشین بازبینی شد. | در نگاهی اجمالی می‌توان مدعی شد در آیین هندوی باستان و اساطیر هندو، جنس مؤنث از جایگاه و منزلتی والا برخوردار بوده و حتی در جایگاه الهه‌های مؤنث ایفای نقش می‌کرده و پرستش می‌شده است. در دوره سنتی (وده‌ای) نیز زنان منزلت بالایی داشتند و تساوی‌انگاری و ارج‌نهادن به زن از نگاه مذهبی نیز دنبال گردیده است؛ تعداد الهه‌ها، نشان‌دهنده شایستگی زن برای ستایش و نیایش در آن دوران است. به تدریج از دوره کلاسیک، موقعیت زن و آزادی‌های اجتماعی او تنزل یافت و با ارتقای موقعیت مرد، زن همچون ملک و دارایی مردان تلقی شد. به مرور تولد پسر، مبارک و نشانه سعادت [[خانواده]] و همچون ضرورت و فریضه‌ای مذهبی شمرده شد؛ زیرا اعتقاد بر این بود که فقط پسر می‌تواند وظایف شعائر دینی را در قبال اجدادش اعمال کند. در دوران معاصر (به ویژه از قرن نوزده)، وضعیت زن در عرصه‌های گوناگون تغییر یافت و قوانین پیشین بازبینی شد. | ||
== | ==زن در آموزه‌های بنیادین هندوئیسم== | ||
===آفرینش=== | ===آفرینش=== | ||
از آنجا که خلق و آفرینندگی از ویژگی‌های خداست، زایش، تولد و آفرینش در آیین هندو حائز اهمیت است. بر اساس اساطیر هندو، همان‌گونه که در دنیا، زایش همراه با مشارکت نیروی مؤنث در کنار نیروی مذکر و ترکیب نیروی نرینه و مادینه رخ می‌دهد، در ازل نیز نیروی نرینه و مادینه‌ای موجب خلقت کیهان و عالم هستی شده‌اند. این نیروی مادینه (مؤنث) در زبان سنسکریت -که زبان آیین هندوست-، «ینی» نامیده می‌شود و نمادی از ایزدبانوی شکتی (خدابانوی نابودکننده دنیا و همسر شیوه -یکی از خدایان هندو- است. <ref group="پانویس"> ینی در کنار لینگام(نیروی نرینگی خدای شیوه) عبادت شده و از آفرینندگی ناشی از این دو نیروی [[مذکر]] و [[مؤنث]] تجلیل می‌شود. به بیان دیگر، در روایت آفرینش هندویی، هستی دارای دو مبدأ [[مذکر]] و [[مؤنث]] (شکتی و شیوه) و ناشی از دو ساحت روحانی و مادی است.</ref> | از آنجا که خلق و آفرینندگی از ویژگی‌های خداست، زایش، تولد و آفرینش در آیین هندو حائز اهمیت است. بر اساس اساطیر هندو، همان‌گونه که در دنیا، زایش همراه با مشارکت نیروی مؤنث در کنار نیروی مذکر و ترکیب نیروی نرینه و مادینه رخ می‌دهد، در ازل نیز نیروی نرینه و مادینه‌ای موجب خلقت کیهان و عالم هستی شده‌اند. این نیروی مادینه (مؤنث) در زبان سنسکریت -که زبان آیین هندوست-، «ینی» نامیده می‌شود و نمادی از ایزدبانوی شکتی (خدابانوی نابودکننده دنیا و همسر شیوه -یکی از خدایان هندو- است. <ref group="پانویس"> ینی در کنار لینگام(نیروی نرینگی خدای شیوه) عبادت شده و از آفرینندگی ناشی از این دو نیروی [[مذکر]] و [[مؤنث]] تجلیل می‌شود. به بیان دیگر، در روایت آفرینش هندویی، هستی دارای دو مبدأ [[مذکر]] و [[مؤنث]] (شکتی و شیوه) و ناشی از دو ساحت روحانی و مادی است.</ref> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۳: | ||
اندیشه هندویی، امر مطلق (الوهیت) را به صورت دو جنسیتی تبیین می‌کند: جنبه زنانه دارای تکاپو، هیجان، سرسختی و بالقوه مخرب است؛ در حالی که جنبه مردانه، سرد، بی‌طرف و آرام است. در اوپه نیشدها (از متون مقدس هندویی) و متون فلسفی می‌خوانیم که زن و مرد نیمه‌های برابری هستند که هریک دیگری را کامل می‌کند. | اندیشه هندویی، امر مطلق (الوهیت) را به صورت دو جنسیتی تبیین می‌کند: جنبه زنانه دارای تکاپو، هیجان، سرسختی و بالقوه مخرب است؛ در حالی که جنبه مردانه، سرد، بی‌طرف و آرام است. در اوپه نیشدها (از متون مقدس هندویی) و متون فلسفی می‌خوانیم که زن و مرد نیمه‌های برابری هستند که هریک دیگری را کامل می‌کند. | ||
مبتنی بر این نگاه، الوهیت نه مذکر است و نه مؤنث ؛ بلکه تعالی‌دهنده هر دو جنس است، بدون آنکه یکی را فروتر از دیگری بشمارد. از طرف دیگر با دانستن اینکه آتمن (ذات عمیق‌تر وجود | مبتنی بر این نگاه، الوهیت نه مذکر است و نه مؤنث ؛ بلکه تعالی‌دهنده هر دو جنس است، بدون آنکه یکی را فروتر از دیگری بشمارد. از طرف دیگر با دانستن اینکه آتمن (ذات عمیق‌تر وجود زن و مرد) فارغ از جنسیت است، مذکر یا مؤنث بودن الوهیت بی‌اهمیت شده، تساوی معنوی مرد و زن اهمیت پیدا می‌کند. | ||
از سوی دیگر، علاوه برآنکه موجودات مقدس و قهرمان‌های افسانه‌های هندوئیسم، جنسیت مذکر یا مؤنث دارند، هر یک از خدایان هندو نیز دارای همسران و نیز مادر یا دل‌باخته عاشقی می‌باشند که آن خدای مذکر را یاری و همراهی و پرستاری می‌کنند.<ref group="پانویس">می‌توان مدعی شد خدای مجردی در میان خدایان هندو وجود ندارد.</ref> این نگاه به خدا و اوصاف او سبب شده خدایان مؤنث (ایزد بانوان/ الهه‌های مؤنث )، در الهیات هندو اهمیت ویژه‌ای بیابند. الهه های مؤنث نشان می‌دهند که زن چگونه به عنوان موجودی مقدس و خداگونه پرستش می‌شده است. | از سوی دیگر، علاوه برآنکه موجودات مقدس و قهرمان‌های افسانه‌های هندوئیسم، جنسیت مذکر یا مؤنث دارند، هر یک از خدایان هندو نیز دارای همسران و نیز مادر یا دل‌باخته عاشقی می‌باشند که آن خدای مذکر را یاری و همراهی و پرستاری می‌کنند.<ref group="پانویس">می‌توان مدعی شد خدای مجردی در میان خدایان هندو وجود ندارد.</ref> این نگاه به خدا و اوصاف او سبب شده خدایان مؤنث (ایزد بانوان/ الهه‌های مؤنث )، در الهیات هندو اهمیت ویژه‌ای بیابند. الهه های مؤنث نشان می‌دهند که زن چگونه به عنوان موجودی مقدس و خداگونه پرستش می‌شده است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۱: | ||
در مذهب شکتی که تنتره هم نامیده می‌شود، خدابانوی شکتی پرستش می‌شود. در این گرایش بربرتری خدایان مؤنث بر خدایان مذکر تأکید شده و در آن، زنان منزلتی برتر از مردان می‌یابند و صفات زنانه، شایسته‌تر و ارجمندتر از صفات مردانه تلقی می‌شوند. در مقابل در مکتب وده ای رویکردی متضاد با مکتب تنتره را اتخاذ کرده است و مسائل جنسی را مذموم و مانعی برای نجات از بند مادیات می‌داند. در این مکتب که رویکردی اصلاحی و متأثر از گسترش اسلام در هند است، به جای اجرای برخ قواعد و قوانین دینی (شریعت)، بر جذبه‌های عرفانی و عاشقانه تأکید، و نظام طبقات اجتماعی هندو (نظام کاستی) نفی می‌شود. در این گرایش، اساس برتری فرد، روح اوست، نه جسم، نژاد، طبقه اجتماعی یا جنسیت او؛ از آنجا که زن و مرد روح یکسانی دارند، لذا با هم برابرند و یکی برتر از دیگری نیست. این رویکرد را می‌توان حد وسط دیدگاه برتری مرد بر زن (هندوی سنتی) و برتری زن بر مرد (تنتره) دانست. | در مذهب شکتی که تنتره هم نامیده می‌شود، خدابانوی شکتی پرستش می‌شود. در این گرایش بربرتری خدایان مؤنث بر خدایان مذکر تأکید شده و در آن، زنان منزلتی برتر از مردان می‌یابند و صفات زنانه، شایسته‌تر و ارجمندتر از صفات مردانه تلقی می‌شوند. در مقابل در مکتب وده ای رویکردی متضاد با مکتب تنتره را اتخاذ کرده است و مسائل جنسی را مذموم و مانعی برای نجات از بند مادیات می‌داند. در این مکتب که رویکردی اصلاحی و متأثر از گسترش اسلام در هند است، به جای اجرای برخ قواعد و قوانین دینی (شریعت)، بر جذبه‌های عرفانی و عاشقانه تأکید، و نظام طبقات اجتماعی هندو (نظام کاستی) نفی می‌شود. در این گرایش، اساس برتری فرد، روح اوست، نه جسم، نژاد، طبقه اجتماعی یا جنسیت او؛ از آنجا که زن و مرد روح یکسانی دارند، لذا با هم برابرند و یکی برتر از دیگری نیست. این رویکرد را می‌توان حد وسط دیدگاه برتری مرد بر زن (هندوی سنتی) و برتری زن بر مرد (تنتره) دانست. | ||
==نظام روحانیت و نقش‌ها و مناصب دینی== | ==نظام روحانیت و نقش‌ها و مناصب دینی == | ||
آیین هندو بنیان‌گذار و پیامبر مشخصی ندارد و دارای نظام روحانیت سازمان‌یافته‌ای نیست. ریشی Rs جایگاهی شبیه انبیا در ادیان ابراهیمی است و به کسانی اطلاق می‌شود که کلام الهی را از منبع ماورایی دریافت می‌کنند و به منظور هدایت و رامایی به دست انسان می‌رسانند. اینکه تعدادی از ریشی‌ها زن بودند، به عنوان نشانی از منزلت زن در آیین هندو معرفی شده است. | آیین هندو بنیان‌گذار و پیامبر مشخصی ندارد و دارای نظام روحانیت سازمان‌یافته‌ای نیست. ریشی Rs جایگاهی شبیه انبیا در ادیان ابراهیمی است و به کسانی اطلاق می‌شود که کلام الهی را از منبع ماورایی دریافت می‌کنند و به منظور هدایت و رامایی به دست انسان می‌رسانند. اینکه تعدادی از ریشی‌ها زن بودند، به عنوان نشانی از منزلت زن در آیین هندو معرفی شده است. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۳: | ||
===طلاق=== | ===طلاق=== | ||
در سنت هندو، شوهر می توانست زنش را به دلیل آلوده دامنی طلاق دهد، اما زن نمی توانست به هیچ علتی از شوهر خود طلاق بگیرد. اگر زن شراب می نوشید یا بیمار و سرکش و پرخاشگر می شد، مرد می توانست (بی آنکه او را طلاق دهد) زن دیگری بگیرد. در دوران معاصر، قوانین طلاق به سمت حقوق برابر زن و مرد سوق یافته است. | در سنت هندو، شوهر می توانست زنش را به دلیل آلوده دامنی طلاق دهد، اما زن نمی توانست به هیچ علتی از شوهر خود [[طلاق]] بگیرد. اگر زن شراب می نوشید یا بیمار و سرکش و پرخاشگر می شد، مرد می توانست (بی آنکه او را طلاق دهد) زن دیگری بگیرد. در دوران معاصر، قوانین طلاق به سمت حقوق برابر زن و مرد سوق یافته است. | ||
===قواعد زندگی بیوه ها و ازدواج مجدد آنان (رستم ستی) sati=== | ===قواعد زندگی بیوه ها و ازدواج مجدد آنان (رستم ستی) sati === | ||
در آیین هندو، عشق و دلدادگی بسیار مهم است و همین عشق، آرامش بخش زن در تحمل رنج های فقدان شوهری است که برای ریاضت های دینی، ترک خانواده کرده است. رسم «ستی» یا «زن پاک دامن» به بازنمود همین عشق و وفاداری در دوران بعد از مرگ شوهر مرتبط است؛ در این رسم، زنان شوهرمرده، داوطلبانه (البته تحت فشارهای خانوادگی و اجتماعی) می بایست خود را داخل هیزم و آتشی که فراهم شده بود، می انداختند و همراه اجساد شوهرانشان زنده زنده سوزانده می شدند. اگر زن از سوختن در کنار جسد شوهر استنکاف می ورزید، در هر سنی که بود، تا آخر عمر حق ازدواج مجدد نداشت؛ وی می بایست همچون کنیز در خانواده شوهرمتوفی خود خدمت می کرد و به ریاضت و نذر و دعا مشغول می شد. بر پایه این باور، پیوند زن و شوهر دائمی است و در زندگی های بعدی در چرخه تناسخ نیز به یکدیگر خواهند پیوست. به همین دلیل، زنی که عمرش بیش از شوهر گردد، با کرمه خود باعث مرگ وی شده است. | در آیین هندو، عشق و دلدادگی بسیار مهم است و همین عشق، آرامش بخش زن در تحمل رنج های فقدان شوهری است که برای ریاضت های دینی، ترک خانواده کرده است. رسم «ستی» یا «زن پاک دامن» به بازنمود همین عشق و وفاداری در دوران بعد از مرگ شوهر مرتبط است؛ در این رسم، زنان شوهرمرده، داوطلبانه (البته تحت فشارهای خانوادگی و اجتماعی) می بایست خود را داخل هیزم و آتشی که فراهم شده بود، می انداختند و همراه اجساد شوهرانشان زنده زنده سوزانده می شدند. اگر زن از سوختن در کنار جسد شوهر استنکاف می ورزید، در هر سنی که بود، تا آخر عمر حق ازدواج مجدد نداشت؛ وی می بایست همچون کنیز در خانواده شوهرمتوفی خود خدمت می کرد و به ریاضت و نذر و دعا مشغول می شد. بر پایه این باور، پیوند زن و شوهر دائمی است و در زندگی های بعدی در چرخه تناسخ نیز به یکدیگر خواهند پیوست. به همین دلیل، زنی که عمرش بیش از شوهر گردد، با کرمه خود باعث مرگ وی شده است. | ||
در دوران وده ای، زن بیوه فقط می توانست با برادر شوهر سابقش ازدواج کند. در دوران حماسی، با ازدواج مجدد زنان بیوه مخالفت شد. سرانجام سال 1856 میلادی قانون ازدواج بیوه ها رسما به تصویب رسید و امروزه یک بیوه زن هندی می تواند آزادانه ازدواج کند؛ البته هنوز هم به دلایلی نظیر حفظ شأن خانوادگی و نامقبول بودن ازدواجشان در جامعه، کمتر بیوه ای تمایل به ازدواج دارد و از آنجا که جامعه هندو ازدواج را نه فقط مربوط به دو نفر، که مربوط به دو خانواده می داند، ازدواج بیوه ها مشکلاتی برای خانواده ها در بر خواهد داشت. | در دوران وده ای، زن بیوه فقط می توانست با برادر شوهر سابقش ازدواج کند. در دوران حماسی، با ازدواج مجدد زنان بیوه مخالفت شد. سرانجام سال 1856 میلادی قانون ازدواج بیوه ها رسما به تصویب رسید و امروزه یک بیوه زن هندی می تواند آزادانه ازدواج کند؛ البته هنوز هم به دلایلی نظیر حفظ شأن خانوادگی و نامقبول بودن ازدواجشان در جامعه، کمتر بیوه ای تمایل به ازدواج دارد و از آنجا که جامعه هندو ازدواج را نه فقط مربوط به دو نفر، که مربوط به دو خانواده می داند، ازدواج بیوه ها مشکلاتی برای خانواده ها در بر خواهد داشت. | ||
==اعیاد و روزهای مقدس== | ==اعیاد و روزهای مقدس== | ||
در میان جشن‌ها و مناسک دینی متنوع هندو، دو جشن رکشا بندهن (راکهی) و کروا چوتهه با | در میان جشن‌ها و مناسک دینی متنوع هندو، دو جشن رکشا بندهن (راکهی) و کروا چوتهه با زنان ارتباط وثیق‌تری دارند. رکشا بندهن، مراسمی است که طی آن، خواهر و برادر واقعی یا کسانی که به هم حس خواهری و برادری دارند، به عقد خواهری و برادری یکدیگر در می‌آیند؛ بدین ترتیب که پس از برگزاری نیایش، خواهر در سینی برای برادر شیرینی می‌برد و پودر مخصوص رنگی به نام تیکه را به نشانه عهد و پیمان به پیشانی برادر می‌زند و دستبندی که نشانه محبت است، به مچ برادر می‌بندد. در مقابل، برادر نیز هدایایی به وی تقدیم می‌کند.<ref>lata bahadur: The Book of Hindu Festivals and Ceremonies, p. 112.</ref> فلسفه این جشن به این نکته باز می‌گردد که چون زن همیشه باید تحت حمایت یک مرد باشد، در اینجا برادر یا برادرخوانده‌ای را که به او محبت فراوان دارد و از نگاه جنسی و شهوانی دوری می‌گزیند، به عقد اخوت خود در می‌آورد. | ||
در جشن کروا چوتهه، زن متأهل برای سلامتی شوهرش و طول عمر او یک روز کامل را (از پیش از طلوع خورشید تا شب که ماه دیده شود) روزه می‌گیرد. وی در مدت روزه‌داری از کار در منزل اجتناب می‌کند و با دوستانش وقت می‌گذراند. شب هنگام و زمانی که ماه در آسمان دیده شد، زن یک الک را در مقابل صورت خود می‌گیرد و از پشت آن به نظاره ماه می‌نشیند و بعد چشمان خود را می‌بندد؛ هنگامی که چشمان خود را باز می‌کند، باید از پشت الک، صورت همسر خود را ببیند.<ref>Sharma & Gupta, Fairs and festivals of India, p. 64.</ref> | در جشن کروا چوتهه، زن متأهل برای سلامتی شوهرش و طول عمر او یک روز کامل را (از پیش از طلوع خورشید تا شب که ماه دیده شود) روزه می‌گیرد. وی در مدت روزه‌داری از کار در منزل اجتناب می‌کند و با دوستانش وقت می‌گذراند. شب هنگام و زمانی که ماه در آسمان دیده شد، زن یک الک را در مقابل صورت خود می‌گیرد و از پشت آن به نظاره ماه می‌نشیند و بعد چشمان خود را می‌بندد؛ هنگامی که چشمان خود را باز می‌کند، باید از پشت الک، صورت همسر خود را ببیند.<ref>Sharma & Gupta, Fairs and festivals of India, p. 64.</ref> | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۳: | ||
{{پانویس|۲|گروه=پانویس|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۲|گروه=پانویس|اندازه=ریز}} | ||
==پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منبع== | ==منبع== | ||