زنان سرپرست خانوار: تفاوت میان نسخه‌ها

زنان سرپرست خانوار که به دلیل فقدان سرپرست مرد، مجبور به ورود به بازار کار هستند، به دلیل بهره‌کشی روحی، جسمی و جنسی از زنان در محیط‌های شغلی، به اشتغالات دون پایه‌ای چون دست‌فروشی سوق یافته و با مشکلاتی چون استرس، بیماری های مختلف، نگاه تحقیرآمیز دیگران و نگرانی از آیندۀ فرزندان مواجه می‌شوند.

از جایی‌که بسیاری از مردان جامعه به بدن‌های این زنان به‌مثابه یک فرصت یا متاع بی مراقب می‌نگرند، این زنان و خانواده  آنان، دچار ناامنی، مخدوش شدن روابط اجتماعی  و در نتیجه، بر هم خوردن تعادل روانی، اضطراب و افسردگی می‌شوند. این شرایط، زنان سرپرست خانوار را مجبور به محدودسازی شبکه ارتباطی خود و از دست دادن حمایت بخشی از شبکه خویشاوندی مانند برادران و والدین می‌کند.

نبود حمایت‌های خانوادگی و غیررسمی از زنان سرپرست خانوار و حتی طرد اجتماعی آنان، این زنان را به انواع مشکلات اقتصادی، روانی و اجتماعی گرفتار می‌کند و فقدان حمایت‌های رسمی، ضعف سیاست‌های حمایتی دولت و نهادهای مربوطه در رفع مشکلات این زنان و عدم جبران کسری درآمد آنان نیز ممکن است وضعیت آنان را بغرنج‌تر کند.

طبق تحقیقات متعدد، بسیاری از زنان سرپرست خانوار توانسته‌اند اعتمادبه نفس، مدیریت و سرپرستی بهتری کسب کرده  و علی رغم افزایش سطح اضطراب، به مرور زمان، نگاه مثبت‌تری به خود پیدا کنند که ناشی از عواملی چون برعهده گرفتن مدیریت هم‌زمان منزل، فرزندان، كار و پیوندهای در حال تغییر و رو به رشد آنان با جامعه بوده است.  همچنین کیفیت زندگی زنان سرپرست خانوار بستگی به برخورداری آنان از حمایت‌های اجتماعی دارد. در صورتی که این زنان بتوانند حمایت‌های اجتماعی را جذب کنند، سبب مشارکت اجتماعی، احساس تعلق به جامعه، رفع مشکلات عاطفی و روانی آنان می شود و زنانی که حمایت بیشتری دریافت می‌کنند، مسکن، شغل و درآمد بهتر و بیشتر و روابط و تعاملات باکیفیت‌تری نیز دارند.