مهرانگیز کار: تفاوت میان نسخه‌ها

مهرانگیز کار<ref>Mehrangiz Kar.</ref> فعال سیاسی - اجتماعی فمینیست و همسر دوم [[سیامک پورزند]] است. وی در [https://nahad.qiau.ac.ir/index.aspx?key=docs&id=1543 کنفرانس برلین] افتضاح تاریخی دولت اصلاحات که توطئه آلمانی‌ها بود، همراه کسانی چون [[اکبر گنجی]]، [[شهلا لاهیجی]] و [[شهلا شرکت]] حضور داشت و پس از آن که به ایران برگشت دستگیر و بازداشت شد. پس از آزادی به بهانه درمان سرطان به خارج کشور رفت و همانجا ماند.

من زن 62 ساله ای هستم که پیش از انقلاب بی حجاب بودم و بعد از انقلاب البته باحجاب شدم. پیش از انقلاب روزنامه نویس بودم، دانشگاه رفته و پروانه وکالت دادگستری گرفته بودم. ... دوست داشتم در هر شرایطی ایران بمانم و قيود جدید را بپذیرم. ماندم. مقنعه و مانتو شلوار گشاد و بلند پوشیدم. مقنعه را تا روی دماغم می کشیدم و همه روزه به دادگستری می رفتم و به استناد احکام فقهی و قوانین اسلامی از موکلین دفاع می کردم. ویزای اقامت دائم آمریکا توی جیبم بود. اما دوست نداشتم از ایران بروم. ... دیگر بار در میان سالی از صفر شروع کردم و به حوزه‌های مطبوعاتی جمهوری اسلامی راه یافتم. من و خانواده‌ام زندگی بسیار ساده‌ای داشتیم. همراه با شوهر و دو دخترم که یکی متولد 1354 و یکی متولد 1363 است زندگی می کردیم.<ref>یادداشت مهرانگیز کار، پیرامون برخورد زرین کلک با هاجر سلیمی نمین در دانشگاه تهران / روز آنلاین - ۱۳۸۹/۰۲/۲۱ .</ref>  

از جمله اقدامات وی در زمانی که در داخل کشور بود، راه اندازی «مرکز فرهنگی زنان» در اسفند ۱۳۷۹ بود که در مرداد 1380 به ثبت رسید. این تشکل در پس یک سازماناهی جمعی میان فمینیست‌های تندرو مطرح و زمینه ساز اقدامات دیگری زیر عنوان اعتراضات ۸ مارس شد. برگزاری اولین مراسم ۸ مارس (روز جهانی زن در تقویم غربی که جنبه مارکسیستی و ضاد خانواده هم دارد) به شکل علنی در اسفند ۱۳۷۸ و با کمک دو تن از زنان که ناشر بودند - انتشارات توسعه و انتشارات روشنگران - و برخی از محافل زنان و تشکل‌ها صورت گرفت. اقدام به ایجاد شعبه در شهرهای مختلف کشور، ارتباط گرفتن با محافل بیگانه و ارائه گزارش‌های منظم از اوضاع اجتماعی کشور و ارائه اطلاعات خاص به محافل غربی در چهارچوب گزارش های حقوق بشری، تحریک جامعه به اقدامات رادیکال علیه نظام و به ویژه دستگاه قضایی و مجلس، طرح درخواست های ساختارشکن و متباین با دستورات و احکام اسلامی، ترویج رفتارهای [[لیبرال]]ی به ویژه در زمینه روابط جنسی، نفى تقدس خانواده، نفی مناسبت های اسلامی ویژه زنان و برجسته کردن مناسبت های غربی در این زمینه و... از جمله اقدامات این تشکل بوده که دست اندرکاران آن به صراحت به عنوان دستاوردهای خود، گزارش آن را منتشر کرده اند. مهرانگیز کار به دلیل این خدمات که به محافل حقوق بشری غربی برای طرح پرونده‌ها و قطعنامه‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران کرده بود، مستحق دریافت یکی از جوایز آنها هم شناخته شد؛ [[محمد سیف‌زاده]] می گوید:

کار در روزآنلاین می‌گوید: زنان افغان فریاد برآورده اند که ما قانون طالبانی نمی خواهیم زنان ایرانی بابت یک چنین خواسته‌ای بسیار مجازات می شوند. زندان می روند. سوء پیشینه پیدا می‌کنند و اگر شانس بیاورند زبانشان با حبس تعلیقی به کام می‌چسبد. زنان افغان البته بابت هر خواسته انسانی می‌روند زیر فشار طالبان که شهره است به زن کشی. زنان ایرانی بابت مطالبه حق و اعلام بیزاری از قوانین طالبانی امنیت از دست می دهند. نه از سوی طالبان که از سوی نهادهای قضائی و اطلاعاتی که باید از خواسته‌های انسانی آنها حمایت کند. شگفت انگیز نیست که ناظران بر این عرصه متقاعد می‌شوند دست طالبان در کار است و آنها در جاهایی نفوذ کرده‌اند. قانونی که در افغانستان به نام قانون طالبانی نامگذاری و آزادانه به نقد گذاشته شد در ایران عزت و شرف و مقبولیت دارد و زنان مجاز نیستند از آن صریح و روشن انتقاد کنند. شاید ناوگان نیروهای ناتو و قدرت‌های هم سوی آن به زنان افغان جرأت و جسارت داده‌اند که بر ضد قانون طالبانی به اعتراض برخیزند. حتی در این صورت بر اعتبار این نیروهاافزوده می‌شود و از اعتبار دولت‌هایی که تأکید بر [[تمکین]] خوار و خفیف می شمارند، کم می شود.<ref>مهرانگیز کار / روز آنلاین -۱۳۸۸/۰۱/۳۱.</ref>