صفیه فیروز: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:ایرانی]] | [[رده:ایرانی]] | ||
[[رده:قبل از انقلاب]] | [[رده:قبل از انقلاب]] | ||
[[رده: فعالان]] | |||
نسخهٔ ۲۰ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۳۴
 | |
| اطلاعات شخصی | |
|---|---|
| زاده | 1285 (84 سال)؛ هنگ‌کونگ |
| محل سکونت | ایران |
| فرزندان | 3 (اسکندر، نرسی، مریم) |
| همسر | محمدحسین فیروز |
صفیه نمازی معروف به صفیه فیروز (1285-1369) از مؤسسین شورای زنان ایران بود.
زندگی‌نامه
صفیه نمازی معروف به صفیه فیروز در سال 1285ش. در هنگ کنگ زاده شد.[۱] پدرش حاج محمدحسن نمازی اولین وارد کننده ظروف چینی به ایران بود. وی نیمی از تحصیلاتش را در چین به پایان رساند و به زبانهای چینی، فرانسه و انگلیسی تسلط داشت. به دلیل سفر به کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی با فرهنگ های گوناگون آشنا شده و تجربه فراوانی در زمینه فعالیتهای اجتماعی کسب کرد.[۲] وی با محمدحسین فیروز ازدواج کرد و سه فرزند به نامهای اسکندر، نرسی و مریم به دنیا آورد.[۳]
فعالیتها
فعالیتها و خدمات زنان فعال در عصر مشروطه و پهلوی هر چند حرکتی مهم و تاریخی میباشد اما نکته قابل توجه و مورد انتقاد در تمامی این فعالیتها ناآشنا بودن این فعالان با عقبه و ویژگی های عصر و دورانی بوده که در آن فعالیت کرده اند. بسیاری از فعالان زن در این دوران دانش آموخته های غرب بوده که خواستار تحول در زنان ایرانی مسلمان با توجه به مبانی غرب بوده اند. بايد گفت برداشت فعالان زن و نخبگان پيرامون مساله زن و نوسازي، كاملا با روح شرايط اقليمي ايران بيگانه بود و به همين علت، در عمل با تضادها و تناقضهاي عميق روبرو شد. بسیاری از فعالان زن روح نوسازي را كه بر كاستن از استبداد و خودكامگي و به رسميت شناختن حقوق مردم مبتني بود، درك نكرده بودند و اصولا از نوسازي، برداشتي سطحي نگر داشتند و ازاين رو صرفا به الگوگيري از ظواهر جوامع اروپايي، اكتفا مي كرند. خانم فیروز نیز یکی از همین دانش آموخته گان غربی است که خواستار تغییر وضعیت زن ایرانی در چارچوب تفکرات غرب میباشد،هر چند ایشان اقدامات مثبتی در تغییر وضعیت زنان سطح متوسط رو به پایین داشته اند.یکی از این فعالیتها بازدید از زندان زنان و دارالتأدیب کودکان و رسیدگی به امور زنان روسپی بود وی به جهت مبارزه با فساد، کلاس درس و هنرآموزی و حرفه ای برای زنان تأسیس کرد.[۴]
صفیه فیروز در زمان جنگ جهانی دوم درمانگاه زنان را شخصاً اداره می کرد و با همکاری عده دیگری از بانوان افسران ارتش در سال 1320 انجمن بانوان افسران را برای کمک به خانواده افراد ارتش تأسیس کرد. وی از جمله نخستین زنانی بود که در «انجمن شیر و خورشید سرخ ایران» به فعالیت پرداخت.[۵] همچنین از پیشگامان تشکیل شورای زنان بود.[۶] شورای زنان از قدیمی ترین جمعیتهای زنان بود که فعالیت خود را در سال 1322 آغاز کرد. اولین جلسه این شورا در منزل صفیه فیروز تشکیل شد. این جمعیت که در ابتدا با پنج عضو شروع به کار کرد پس از اندک زمانی به بیش از چهار صد نفر رسید. فعالیتهای این جمعیت بیشتر ارائه خدمات اجتماعی بود و کمتر فعالیت سیاسی انجام می دادند.[۷] او با همکاری هاجر تربیت، صدیقه دولت آبادی و فاطمه سیاح اساس نامه جمعیت زنان را مبنی بر بالا بردن سطح فرهنگ و دانش و به دست آوردن حقوق اجتماعی و سیاسی زنان طبق الگوهای غربی نوشت.
اولین انجمن زنان ایرانی که عضو اتحادیه بین المللی زنان شد، شورای زنان ایران بود و صفیه فیروز نیابت ریاست اتحادیه بین المللی زنان را برعهده داشت.[۸] فیروز علاوه بر ریاست شورای زنان، نایب رئیس انجمن معاونتی زنان شهر تهران، رئیس شورای امور اجتماعی زنان کارگر، عضو شورای ورزشی بانوان، عضو هیئت مدیره جمعیت ایرانی طرفدار سازمان ملل متحد، عضو هیئت مرکزی شیر و خورشید، نایب رئیس بنگاه مستقل معاونتی عمومی و نماینده ایران در کمیسیون مقام زن وابسته به سازمان ملل متحد بود.[۹]
شرکت در کنفرانسها و کنگره های بین المللی به عنوان نماینده ایران و سخنرانی در آنجا از دیگر فعالیتهای صفیه فیروز به شمار می آید. از جمله این کنگره ها می توان به:
کنگره ژنو (1321)؛[۱۰]
مجمع جهانی زنان در نیویورک (1325)؛[۱۱]
کنگره آسیایی دهلی (1326)؛[۱۲]
و کمیسیون حقوق زن در بیروت (1328) اشاره کرد.[۱۳]
سرانجام صفیه فیروز در سال 1369 در پاریس درگذشت.[۱۴]
پانویس
- ↑ فرخ زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره، ص618.
- ↑ فرخ زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره، ص618.
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ بامداد، بدرالملوک(1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا، ص78
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). س‍ن‍ات‍ور: فعالیت های م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات ح‍قوقی زنان در ایران. تهران: توسعه. ص441
- ↑ اح‍م‍دی خ‍راس‍ان‍ی، ن‍وش‍ی‍ن؛ اردلان، پروین (1382). س‍ن‍ات‍ور: فعالیت های م‍ه‍ران‍گ‍ی‍ز م‍ن‍وچ‍ه‍ری‍ان بر ب‍س‍ت‍ر م‍ب‍ارزات ح‍قوقی زنان در ایران. تهران: توسعه. ص437
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی(1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص179
- ↑ فتحی، مریم (1383). کانون بانوان: با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص170
منابع
- بامداد، بدرالملوک(1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا
- دانشنامه الکترونیکی زنان صفحه (صفیه فیروز)
- بانک اطلاعات رجال