سارا رادیک: تفاوت میان نسخه‌ها

رادیک  با مقايسه‌ي ماركسيسم و فمينيسم مي‌گويد:

همان طور كه موضع پرولتاريايي بينشي برتر است كه تجربه و شرايط ظالمانه‌ي كار آن را پديد آورده است، موضع فمينيستي نيز بينشي برتر است كه شرايط سياسي و كار متمايز زنان آن را ايجاد كرده است...<ref>Sara Ruddick, Maternal Thinking: Toward a Politics of Peace (New York: Ballantine Books, 1986), p. 129.</ref> متفكرانِ موضع نگر حاضرند ... اعلام كنند كه ارزش هاي حاكم ويرانگر و انحراف آميزند و موضع فمينيستي نمودار نظم « واقعي » و، به طرزي شايسته، انسانيِ زندگي است. مي‌توان گفت كه نظريه‌پردازان موضع‌نگر، از جمله متفكراني كه به مادري نظر دارند، چشمشان به ديدار حقيقت باز شده است - و، به راستي، به نظر مي‌رسد كه بسياري از نظريه‌پردازان موضع‌نگر كه من كارِ نيروبخش آن‌ها را حياتي يافته‌ام دقيقاً همين را مي‌گويند.

سارا رادیک می‌گوید گرچه من خودم را در زمره‌ي نظريه پردازانِ موضع نگر جاي مي‌دهم، آن گام واپسيني را بر نمي‌دارم كه به نظر مي‌رسد برخي بر مي‌دارند به اين صورت كه مدعي مي‌شوند يك موضع واجد حقيقتي است كه تمام عيار و مطلق است. از حيث معرفت شناسانه من همچنان اعتقاد دارم كه جميع دلايل با محك اعمالي كه اين دلايل از آن ها سر بر مي‌آورند آزمون مي‌شوند؛ بر اين اساس، توجيهات در تعهداتي كه با آن‌ها آغاز مي‌شوند پايان مي‌پذيرند. با اين كه من فكر جهاني را در سر دارم كه با ارزش هاي كارِ مراقبت آميز سامان و سازمان يافته است، نمي توانم بنيادها، دليل يا خدايي را بشناسم كه بر قامت اين پنداشت جامه‌ي توجيه بپوشاند.<ref>Sara Ruddick, Maternal Thinking: Toward a Politics of Peace (New York: Ballantine Books, 1986), p. 134-135.</ref>به نظر مي رسد كه راديك در اين جا نه تنها قائل به اين است كه موضع معرفت شناسانه‌ي فمينيستي برتر از مواضع حاكم است، بلكه به اين نيز عقيده‌مند است كه اين موضع درست است، گو اين كه اين درستي احتمالاً مطلق نيست.

به هر حال رويكرد سارا راديك متضمن تعريفي دوباره است. ما به طور معمول مادران را مؤنث مي‌دانيم و پدران را مذكر. اما راديك مادر را هر آن كسي مي‌داند كه كار مادري را بر عهده مي‌گيرد. بخش اعظم چنين كاري را هم مردان و هم زنان مي‌توانند انجام دهند، اما نه همه‌ي آن را. مردان نمي‌توانند باردار شوند، كودكي به دنيا آورند يا از پستان شير دهند. بدين قرار اغلبِ مادران در واقع زن هستند. وانگهي، در حالي كه مادر بودن عهده‌دار شدنِ كاري است كه « نيازهاي فرزندان » آن را « رقم مي زند »، پدر بودن را اقتضائات فرهنگي - نياز به نان آور بودن و حافظ و حامي بودن - تعيّن مي‌بخشد. راديك مي‌گويد كه اقتدار پدران « از رهگذر مراقبت حاصل نمي‌شود و در واقع اقتدار مادرانه را كه از اين طريق به دست مي‌آيد متزلزل مي‌كند ».<ref>Sara Ruddick, Maternal Thinking: Toward a Politics of Peace (New York: Ballantine Books, 1986), p. 42.</ref> مردان مي‌توانند بدين قرار بر كار مادران فرزندانشان سيطره يابند و از آن بهره كشي كنند. گذر از اين جنسيتي كردنِ نقش ها - به طوري كه مردان و زنان بتوانند به يكسان مادري كنند و، بنابراين، (تقريباً ) به يكسان مادر به شمار آيند - يك هدف اصليِ آن اخلاقي است كه در تفكر مادرانه ريشه دارد. كارِ مادري، به زعم راديك، نمودار آرمان هاي عاري از خشونتِ چشم پوشي و كناره‌گيري ( از خشونت )، مقاومت، آشتي دادن و برقراري صلح است . چنين نيست كه همه‌ي مادران اين صفات را در خود جلوه‌گر سازند يا در همه حال چنين كنند، ولي در مادري كردن گرايشي به تلاش براي نزديك شدن به اين غايات، « پيكاري در راه عدم خشونت »،<ref>Sara Ruddick, Maternal Thinking: Toward a Politics of Peace (New York: Ballantine Books, 1986), p. 57.</ref> است.

# «آموزش»: مادران تلاش مي‌كننـد فرزندانشـان را شـهرونداني اجتمـاعي و قـانون‌منـد كنند. اما گاه مادران دلسوز انتظارات جامعه را نمي‌پذيرند. شايد مـادري از مهيـاشـدن پسـرش براي مبارزه با عوامل غيرعادلانه امتناع كند. آن مـادران، از يـك سـو خـود را ميـان ارزش‌هـاي جامعة فردگرا و رقابتي و از سوي ديگر ميان اعتقاد دروني به اينكه ارزش‌هاي جامعه، معيـوب و ناقص‌اند، گرفتار مي‌يابند. به اعتقاد راديك، مادرِ متعهد باييد تصمیم بگيـرد كـه آيـا ارزش‌هـاي اوست كه فعالیت‌هاي فرزندش را جهت مي‌دهد یا جامعه‌ی بزرگتر . تا چه اندازه مهـم اسـت كـه فرزند او پايبند به هنجارهاي اجتماعي باشد يا آنها را نقادي كند؟ خواستة اصلي راديك نفوذ عمل بر مبناي فضيلت مادري در عرصة عمومي است. كساني كه مانند مـادران فكـر مـي‌كننـد، براي فهم معناي جنگ در واقعيت، تا معناي آن در فضاي انتزاعـي مسـتعدترند. نـزد انديشـمند مادريتي، جنگ واقع است كه بـا مـرگ همـراه اسـت و مهـمتـرين دسـتاورد عمـل مـادري و عزيزترين چیزهاي آدمي را، يعني زندگي بچه‌هايي كه وقت زيادي براي مراقبت و آموزش آنها صرف شده، از او مي‌ستاند. <ref>Robinson,Fiona(1997). Globalizing Care,Ethics, Feminist Theory,and  International Relations, in:Alternatives:Global, Local,  Political,Vol.22, No.1, published by: Sage Publications, Inc. p360. تانگ، رزمري؛ اخلاق فمنيسيت فمنيسم و دانش هـاي فمنيسـ يت ، ترجمـة عبـاس يزداني، قم : دفتر مطالعات زنان؛ 1382؛ ص 174.</ref>  

به تعبير سارا رادیك، نقش‌های  بارز  مراقبتي زنـان را بايـد در اموري همچون محافظت و پرستاري از سـوي ايشـان و تـلاش بـراي ايجـاد و توسـعة صـلح درپيامدها و عرصه‌هاي بين‌المللي مورد توجه قرار داد؛ اين ويژگي‌ها بنياني بـراي اتخـاذ رهيـافتي غيرخشونت آميز در حل وفصل مسائل ارائه مي‌كند و مي‌تواند افزون بر سطوح شخصي و ملـي در قلمرو جهاني نيز الهام‌بخش باشد.<ref>] Friedman, Marilyn and Bolte, Angela (2007). Ethics and Feminism, in: The  Blackwell Guide to Feminist Philosophy, Edi. By Linda Martin Alcoff and  Eva Feder Kittay, Malden, Blackwell Publishing LTd. </ref> پس بـا چنـين اوصـافي، اخـلاق مراقبـت مـي‌توانـد در قلمروي فراتر از عرصة خصوصي و حتي ملي كاربرد داشته باشد؛ هرچند مبناي مهم نگرش‌هاي مختلف فمنيستي آن است كه تفاوتي بين عرصة خصوصي و عمومي وجود ندارد و هر امر حتـي شخصي و خصوصي هم امري سياسي به شمار مي‌آيد.