بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
در دوران وده ای، زن بیوه فقط می توانست با برادر شوهر سابقش ازدواج کند. در دوران حماسی، با ازدواج مجدد زنان بیوه مخالفت شد. سرانجام سال 1856 میلادی قانون ازدواج بیوه ها رسما به تصویب رسید و امروزه یک بیوه زن هندی می تواند آزادانه ازدواج کند؛ البته هنوز هم به دلایلی نظیر حفظ شأن خانوادگی و نامقبول بودن ازدواجشان در جامعه، کمتر بیوه ای تمایل به ازدواج دارد و از آنجا که جامعه هندو ازدواج را نه فقط مربوط به دو نفر، که مربوط به دو خانواده می داند، ازدواج بیوه ها مشکلاتی برای خانواده ها در بر خواهد داشت. | در دوران وده ای، زن بیوه فقط می توانست با برادر شوهر سابقش ازدواج کند. در دوران حماسی، با ازدواج مجدد زنان بیوه مخالفت شد. سرانجام سال 1856 میلادی قانون ازدواج بیوه ها رسما به تصویب رسید و امروزه یک بیوه زن هندی می تواند آزادانه ازدواج کند؛ البته هنوز هم به دلایلی نظیر حفظ شأن خانوادگی و نامقبول بودن ازدواجشان در جامعه، کمتر بیوه ای تمایل به ازدواج دارد و از آنجا که جامعه هندو ازدواج را نه فقط مربوط به دو نفر، که مربوط به دو خانواده می داند، ازدواج بیوه ها مشکلاتی برای خانواده ها در بر خواهد داشت. | ||
==اعیاد و روزهای مقدس== | |||
در میان جشن‌ها و مناسک دینی متنوع هندو، دو جشن رکشا بندهن (راکهی) و کروا چوتهه با [[زنان]] ارتباط وثیق‌تری دارند. رکشا بندهن، مراسمی است که طی آن، [[خواهر]] و [[برادر]] واقعی یا کسانی که به هم حس [[خواهری]] و [[برادری]] دارند، به عقد [[خواهری]] و [[برادری]] یکدیگر در می‌آیند؛ بدین ترتیب که پس از برگزاری نیایش، [[خواهر]] در سینی برای [[برادر]] شیرینی می‌برد و پودر مخصوص رنگی به نام تیکه را به نشانه عهد و پیمان به پیشانی [[برادر]] می‌زند و دستبندی که نشانه محبت است، به مچ [[برادر]] می‌بندد. در مقابل، [[برادر]] نیز هدایایی به وی تقدیم می‌کند.<ref>lata bahadur: The Book of Hindu Festivals and Ceremonies, p. 112.</ref> فلسفه این جشن به این نکته باز می‌گردد که چون [[زن]] همیشه باید تحت حمایت یک [[مرد]] باشد، در اینجا [[برادر]] یا [[برادرخوانده]]ای را که به او محبت فراوان دارد و از [[نگاه جنسی]] و شهوانی دوری می‌گزیند، به عقد اخوت خود در می‌آورد. | |||
در جشن کروا چوتهه، [[زن]] [[متأهل]] برای سلامتی [[شوهرش]] و طول عمر او یک روز کامل را (از پیش از طلوع خورشید تا شب که ماه دیده شود) روزه می‌گیرد. وی در مدت روزه‌داری از کار در منزل اجتناب می‌کند و با دوستانش وقت می‌گذراند. شب هنگام و زمانی که ماه در آسمان دیده شد، [[زن]] یک الک را در مقابل صورت خود می‌گیرد و از پشت آن به نظاره ماه می‌نشیند و بعد چشمان خود را می‌بندد؛ هنگامی که چشمان خود را باز می‌کند، باید از پشت الک، صورت [[همسر]] خود را ببیند.<ref>Sharma & Gupta, Fairs and festivals of India, p. 64.</ref> | |||
در دیگر جشن‌های هندویی نیز ویژگی‌های [[جنسیتی]] به چشم می‌خورد؛ مثلا در جشن چهار روزه دیوالی Divali (خوشه چراغ یا نوشدن سال‌ها) خانه‌ها را با چراغ‌های گلی روغن سوز تزئین می‌کنند و پنجره‌ها را برای خوش‌آمد گویی به [[خدابانوان]] پاروتی و لکشمی، باز می‌گذارند. روز دوم، آشتی دوباره شیوه با [[همسرش]] پاروتی را جشن می‌گیرند؛ روز سوم، روزه‌داری کرده، [[خدابانوی]] لکشمی را عبادت می‌کنند؛ در روز آخر هم پیاله‌های گلی پر از روغن را می‌افروزند و در ردیف‌های طولانی، در داخل و بیرون خانه‌ها می‌چینند؛ یمه Yama (خدای مرگ) با [[خواهرش]] (یمونا) شام می‌خورد. در این روز هر [[مردی]] به دیدن [[خواهر]] یا یکی از [[زنان]] فامیل می‌رود و هدیه‌ای به او می‌دهد. | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||