ویکتوریا وودهال

ویکتوریا وودهال فعال حقوق زنان و نخستین زن نامزد ریاست‌ جمهوری آمریکا.

زندگی‌نامه

ویکتوریا وودهال (به انگلیسی: Victoria Woodhull) (زاده ۲۳ سپتامبر ۱۸۳۸ - درگذشته ۹ ژوئن ۱۹۲۷) در خانواده‌ فقیر، که ساکن اهایو بودند متولد شد. پدر او روبن بکمن کلافلین وکیل بود. ویکتوریا در تمام عمرش با خواهرش تنسی سلست کلافلین رابطه بسیار نزدیکی داشت که هفت سال از خودش کوچک‌تر بود.

ویکتوریا و تنسی که از خانواده‌ای فقیر بودند با دوره‌گردی و غیب‌گویی و نیز از دارو فروشی امرار معاش می‎کردند. ویکتوریا هنگامی که 15 سال داشت با دکتر وودهال 28 ساله ملاقات کرد. مدت کوتاهی پس از این ملاقات ویکتوریا با وودهال، مردی که ادعا می‌کرد خواهرزاده شهردار نیویورک است، ازدواج کرد. ویکتوریا خیلی زود فهمید همسرش الکلی و لاابالی است و تنها کار شبانه‌روزی اوست که از لحاظ مالی خانواده را تامین می‌کند. آن‌ها دارای دو فرزند بودند که یکی از آن‌ها بایرون در سال 1984 با معلولیت ذهنی متولد شد. ویکتوریا سپس شوهر دائم الخمر خود را ترک کرد و با بازیگری به تأمین معاش پرداخت.

فعالیت ها

ویکتوریا وودهال سیاستمدار سنت‌‌شکن، روزنامه‌نگار، فعال سرسخت حقوق زنان و بانک‌دار آمریکایی بود که در برهه‌های زمانی متفاوت از جنبش‌های گوناگونی از جمله حق رأی زنان، عشق آزاد، سوسیالیسم عرفانی و جنبش پول کاغذی (اسکناس) پشتیبانی می‌کرد. او همچنین نخستین زنی بود که برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به سال ۱۸۷۲ نام‌نویسی کرد. او نخستین زنی بود که پا به میدان مبارزات انتخابات ریاست جمهوری می‌گذاشت. آن هم نیم قرن پیش از آنکه زنان در آمریکا حق رای بدست بیاورند. او در ۳۳ سالگی حتی به سن قانونی برای تصاحب پست ریاست‌ جمهوری نرسیده بود هیچ وقت هم به طور جدی تبلیغ نکرد و کمپینی برگزار نکرد.

کاندید شدن برای ریاست جمهوری در پس بسیاری از دستاوردهای دیگر ویکتوریا بود. در سال 1870، او و خواهرش اولین سهامداران زن شدند و به زودی پس از آن، یک شرکت کارگزاری در وال استریت تاسیس کردند. ویکتوریا پس از موفق شدن در وال استریت، به روزنامه‌نگاری روی آورد وی به عنوان ویرایشگر روزنامه نقش ایفا می‌کرد که بسیاری از هنجارهای معمول روز را به چالش می‌کشید. همه این موفقیت‌ها را او قبل از سن 35 سالگی کسب کرد.

خانم «وودهال» استدلال جالبی داشت. طبق قانون (که البته آن هم باید تغییر کند) ما، زنان، حق رای دادن نداریم اما کجای قانون نوشته زنان حق کاندیدا شدن ندارند. سه روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، «ویکتوریا وودهال» بازداشت شد. جرم او اعلان مکرر کاندیداتوری ریاست جمهوری و پافشاری بر جذب کردن رای شهروندان از تریبون روزنامه‌ای که تحت مالکیت وی بود.

او پس از آزادی از زندان، همچنان به سخنرانی‌ها و فعالیت‌های اجتماعی خود برای دست‌یابی زنان امریکایی به حقوق سیاسی و اجتماعی برابر با مردان، ادامه داد. سرانجام «وودهال» توانست در آخرین سال‌های عمر خود، «اعطای حق رای به زنان» را ببیند.

تجربه های ویکتوریا به او آموخته بود که چگونه به همه فضاهای سیاسی مردانه نفوذ کند. یک سال بعد از اینکه وارد وال استریت شد، تصمیم گرفت به سومین کنگره سالانه حق رای زنان در واشنگتن برود. او در این کنگره به استدلال بر این مبنا پرداخت که اصلاحیه‌های چهاردهم و پانزدهم که به مردان سیاهپوست آمریکایی حق رای داده است، شامل حال زنان نیز می‌شود، زیرا بیانگر آن است که هر کسی در ایالات متحده متولد می‌شود یا به تابعیت آن درمی‌آید، شهروند آن و دارای تمامی حقوق شهروندی است.

او زنان را فراخواند تا دست به اقدام مستقیم بزنند و بی هیچ تکلفی رای خود را به صندوق‌ها بریزند. بدین سان او حقوق برخاسته از قانون اساسی را به حرکت و عمل مستقیم پیوند داد. الیزابت کدی استانتون، سوزان ب. آنتونی و ایزابل بیچر که از فعالان حق رای زنان در آمریکا بودند، نیز این پیشنهاد او را تحسین و او را تصدیق کردند.

در حالی‌که دیگر هم‌جنس‌های من خود را وقف جهاد ضد قوانینی کردند که زنان کشور را به بند می‌کشند، من به دفاع از استقلال فردی خویش برخاستم؛ در حالی‌که زنان دیگر برای فرا رسیدن روزگار خوش آینده، دست به دعا برداشتند، من برای آن کوشیدم؛ در حالی‌که دیگران سعی کردند با بحث، برابری زن و مرد را ثابت کنند، من با کار کردن آن را با موفقیت به اثبات رساندم. بیانیه بالا هر چند چندان متواضعانه نیست اما درباره ویکتوریا وودهال با توانایی فردی شگفت انگیزش در تجسم انسانی دادن به اهداف سیاسی و اجتماعی درست به نظر می‌رسد. او پس از تلاش‌های فراوانی که در جنبش زنان آمریکا در قرن 19 برای کسب حق رای کرد، به یکی از مهم‌ترین سمبل‌های حقوق زنان در آمریکا و نیز اصلاحات کارگری تبدیل شد. اقتدار سخن و مقالات وی انکارناپذیر است.

طبق نظر تاریخ‌شناسان آمریکایی، ویکتوریا وودهال زنی بود که 100 سال از زمان خود جلوتر حرکت می‌کرد. اگرچه امروز تعداد کمی از مردم آمریکا او را می‌شناسند، اما هنگامی که سال 1872 وارد رقابت برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شد، از مشهورترین زنان زمانه خود بود. او از طرف حزب حقوق برابر کاندیدای ریاست جمهوری شد و در حالی خود را نامزد ریاست جمهوری کرد که زنان هنوز حق رای نداشتند. واجدان شرایط شرکت در رأی‌گیری، فقط مردان بودند؛ آن هم مردان سفیدپوست. او تصمیم گرفت به‌رغم فقدان حق رأی برای زنان، به عنوان نامزد ریاست‌ جمهوری آمریکا ثبت نام و تازه، فردریک داگلاس، یک رنگین‌ پوست آفریقایی‌ تبار را به عنوان معاون خود معرفی کند. چون قانونی برای جلوگیری از این اقدام وجود نداشت، وودهال ثبت نام خود را انجام داد و حتی کارزار انتخاباتی به راه انداخت! کاندیداتوری وی گروه های متفاوتی از مردم را به خود جذب کرد که کارگران، زنان طالب حق رای و کمونیست‌ها از جمله آنها بودند.

آنها دولتی از مردم توسط مردم و برای مردم می‌خواستند. او و تنسی در راس گروهی 50 نفره به راهپیمایی پرداختند و به اعدام موسسان کمون شکست خورده فرانسه اعتراض کردند. آنها پلاکاردی با این مضمون حمل می‌کردند برابری سیاسی و اجتماعی را برای هر دو جنس کامل کنید.

پایان زندگی

اگرچه ویکتوریا در تمام دوران جوانی تا آنجا که می توانست به فعالیت های برابری خواهانه و حق طلبانه برای زنان و کارگران پرداخت و به همه حرف های خود نیز عمل کرد و تنها در سطح فلسفه پردازی های انتزاعی باقی نماند اما در سنین میانسالی خسته و بی سر و صدا به انگلستان رفت تا در آنجا زندگی آرامی را پیش گیرد. او برای بار سوم در انگلستان با یک بانکدار بریتانیایی ازدواج کرد و تا پایان عمر نیز در کنار او باقی ماند. وی در سال 1927 در سن88 سالگی درگذشت. او مادربزرگ دختران آمریکا بود.