اشرف پهلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

مشوق اشرف برای ورد به فعایت‌ها و رقابت‌های سیاسی، على سهیلى بود. سهیلى در قبال خواست‌هاى اعضاى خاندان سلطنت بسیار کوتاه مى‌‏آمد و شاه هم در مقابل خواهر خود بسیار کمرو و بى دست و پا بود تا سال‌هاى دوران حکومت دکتر مصدق هر آنچه را او مى‌‏گفت، انجام مى‌‏داد و پس از 28 مرداد 1332 بود که به دلیل تنفر عمومى مردم ایران، از او خواست مدتى در خارج بماند تا آبها از آسیاب بیفتد و بعد به ایران بازگردد.

اشرف در طى سال‌هاى 1323 تا 1325 موفق شد علاوه بر على سهیلى دو تن از شخصیت‌هاى مهم کشورى و لشگرى ایران را هم به سوى خود جلب کند. نخستین آنان، عبدالحسین هژیر از سیاستمداران مورد اعتماد دربار رضا شاه و محمدرضا شاه بود که دریایى از جاه‌‏طلبى و مقام پرستى را در کنار هوش وذکاوت دربارى، در خود گرد آورده بود.

هژیر به غلام و چاکر اشرف پهلوى بدل شده بود و کلیه دستورها وخواست‌هاى او را به اجرا در می‌آورد. فرد دومى که مورد توجه اشرف قرار گرفت ولى بعدها میان آن دو نفاق افتاد و رنجش خاطر ایجاد گردید، سرتیپ تحصیل‌کرده سن سیر فرانسه، على رزم‌‏آرا بود. رزم‌آرا با وجودخوى استقلال طلب و شخصیت نظامى ویژه‏اى که داشت، تا مدتها در مقابل دربار و اشرف سرتسلیم واطاعت فرود آورد و زمانى در صدد مقاومت بر آمد که برادران و خواهران شاه، از جمله علیرضا و اشرف، نسبت به حدود جاه‌طلبى اومشکوک شده بودند و رزم‌‏آرا نیز در برابر خواستهاى بى پایان آنان پایدارى نشان مى‏‌داد. <ref>(مناسبات محرمانه‏اى هم میان رزم آرا و اشرف وجود داشت که نامه‏‌هایى در اوایل انقلاب در یک مجله بنام کارنامک چاپ شد ولى اصل نامه‏‌ها در دسترس نیست.)</ref>

یکى ازوقایع مهم که در بهارسال 1325 در زندگى اشرف روى داد مسافرت اوبه مسکو و دیدار با استالین پس ازبهبود مناسبات ایران و شوروى در دوران صدارت قوام‏‌السلطنه بود که درمرداد سال بعد نظیر همان سفر را به ایالات متحده انجام داد و به حضور هرى ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا رسید. در ششم اردیبهشت سال 1326 اشرف به آرزوى همیشگى خود دست یافت و به نیابت سرپرست عالى سازمان شاهنشاهى خدمات اجتماعى نایل گشت و این سازمان به پایگاهى براى گسترش نفوذ، گردآورى موافقان و اختاپوس هفت سر براى بلع پول مبدل شد. این سازمان بسیار قدرتمند بود و به تدریج قدرت سیاسى نیز به دست آورد، زیرا یکى از دوایر این سازمان، کانون کار و آموزش، ویژه گردآورى و نگهدارى ولگردان و متکدیان شهر تهران بود و از بهمن ماه 1326 جمع آورى گدایان و سکونت دادن آنان را در کانون کار و آموزش آغاز کرد و این کانون بعدها افراد مورد نیاز براى تشکیل اجتماعات به نفع دربار یا حضور در پاى صندوق‌هاى انتخابات را گردآورى می‌کرد.

اشرف در دوران نخست‌وزیرى هژیر و پس از او تا پایان سال 1329، مرکز ثقل و کانون قدرت و تاثیرگذارى بر کشور بود و همه مقامات مهم سیاسى با نظر او تعیین و تایید می‌‏شدند. قاسم غنى در این باره مى‌‏گوید:  

یکى از کسانى که براثر لطف و حمایت اشرف به مقام معاونت نخست‏‌وزیرى هژیر نایل آمده بود جهانگیر تفضلى بود. وى در یادداشت‌هایش چنین آورده است :« در دوران نخست‏‌وزیرى هژیر، بناى کار چنین گذارده شده بود که کارهاى اطلاعاتى و امنیتى داخل وخارج کشور برعهده رکن دوم ستاد ارتش بود، هرروز یا هفته‏‌اى دو یا سه بار در دو سه نسخه گزارش براى سه مقام مهم کشور یعنى شاه، شاهدخت اشرف و نخست ‏وزیر ارسال می‌‏شد. بعضى از گزارش‏ها را ستاد ارتش به دلیل بسیار محرمانه بودن براى اطلاع نخست‏وزیر ارسال نمى‏‌داشت و فقط به نظر شاه وخواهرش مى‌‏رسید. طى ماههایى که شاه به اروپا رفته بود گزارش شاه را هم براى نخست وزیرى فرستادند و آن قسمت از گزارش‌هاى بسیار محرمانه که رزم‌‏آرا ارسال آن را براى هژیر لازم نمی‌دید اشرف به علت اعتماد و لطف بخصوصى که به نخست‏ وزیر منتخب خود داشت علیرغم نظر رزم آرا، نسخه مخصوص خود را براى هژیر ارسال می‌داشت.»

اشرف در سال 1326 تا 1329 که سالهاى فرازین قدرتمدارى و فرمانفرمایى سیاسى او بود،  یکى از نمادهاى ترقى ایران را گسترش هرچه بیشتر آداب و عادات و شیوه‏‌هاى زندگى اروپایى، به ویژه فرانسوى می‌دانست که در آن دوران کشورهاى عقب مانده شرقى بیش از اندازه تحت تاثیر آن نوع تمدن، که تمدن پاریسى خوانده می‌‏شد، قرار داشتند. تأسیس نمایشگاه‌هاى مد بانوان، فرا خواندن مانکنها به ایران، راه‌اندازى قمارخانه و کازینوهاى سلطنتى بابلسر و رامسر و آبعلى، احضار یک پزشک جراح  پلاستیک از فرانسه براى رفع عیوب چهره خانم‌هاى طبقه نخبگان، در رأس آرزوهاى اشرف و دیگربانوان دربار قرار داشت.