ازدواج موقت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ازدواج موقت'''؛ نوعی از '''[[ازدواج]]'''، برای مدت معین و با مهریه‌ای معلوم.  

ازدواج موقت گونه‌ای از ادواج است که براساس نگاه جامع اسلام به مسائل زندگی انسان، جهت تأمین خواسته‌ها و نیازهای عاطفی، جنسی و مادی افراد جامعه لحاظ شده است که بر این اساس برخی از افراد جامعه می‌توانند به بخشی از نیازهای اساسی خود در چارچوبی صحیح دست یابند. البته رویکرد و توصیه اساسی اسلام، ازدواج دائم است.

مُتعِه یا نکاح مُنقَطِع یا ازدواج موقت که به صیغه نیز معروف است، نوعی از ازدواج است که در آن عقد ازدواج برای مدت معین و محدودی با مهریه‌ای معلوم، بین زن و مرد بسته می‌شود و با پایان آن رابطه '''[[زوجیت]]''' خود به‌خود منقضی می‌شود. متعه یعنی تمتع، درحالی‌که هدف از ازدواج، '''تشکیل خانواده''' است. متعه در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه به رسمیت شناخته شده‌است، اما در کشورهای اسلامی دیگر و کشورهای غربی چنین نهادی وجود ندارد.<ref>[https://www.sid.ir/paper/834297/fa مودی؛ گرایلی؛ « بررسی ازدواج موقت از دیدگاه فقه و حقوق»، ۱۳۹۵ش، ص3]</ref> متعه در اصطلاح؛ بدین معناست که زن، شخصاً یا به وسیله وکیل خویش، خود را برای مدت معلوم با '''[[مهریه]]''' تعیین شده به ازدواج مردی در آورده که در ازدواج با او مانع شرعی نداشته باشد. مانع  شرعی یعنی از نظر شرعی، ازدواج با او ممنوع نباشد.<ref>مودی، گرایلی، « بررسی ازدواج موقت از دیدگاه فقه و حقوق»، ۱۳۹۵ش، ص 3</ref>  

منابع تاریخی شیعه و سنی بیان می‌کنند که در عصر رسول خدا(ص) و بعد از رحلت ایشان تا زمان خلافت خلیفه دوم، ازدواج موقت مرسوم بود؛ و در زمان خلیفه دوم این ازدواج حرام اعلام شد. مسلمانان را تهدید کردند که هر کس چنین ازدواجی انجام دهد، سنگسار می‌شود. البته خلیفه دوم این تحریم را به پیامبر نسبت نداد و گفت من تحریم می‌کنم.<ref>مودی، گرایلی، « بررسی ازدواج موقت از دیدگاه فقه و حقوق»، ۱۳۹۵ش، ص 3</ref> مسلمانان در مشروع بودن متعه در زمان پیامبر اتفاق نظر داشتند، ولی در این که این حکم شرعی بعد از پیامبر باقی بوده یا نه، اختلاف نظر دارند. همه فقهای امامیه به اتفاق به مشروع بودن ازدواج موقت پس از وفات پیامبر(ص) معتقدند و این نوع ازدواج، در قانون مدنی ایران به رسمیت شناخته شده است.<ref>مودی، گرایلی، « بررسی ازدواج موقت از دیدگاه فقه و حقوق»، ۱۳۹۵ش، ص 3</ref> 

در برخی مواقع برای افرادی شرایط ازدواج دائم مهیا نیست، لذا برای بالا بودن قوه شهوت در انسان باید راهکاری را ارائه داد. اسلام برای جلوگیری از فساد جنسی و پیامدهای سوء تأخیر در ازدواج دائم، مشروعیت ازدواج موقت را قرار داده است. اسلام پیشنهاد می‌دهد که برای برداشت فساد از جامعه کسانی که توان و شرایط ازدواج دائم را ندارند، ازدواج موقت انجام بدهند. احکام ازدواج موقت بسیار آسان و شروط آن شدنی است، زشتی و گناه هم ندارد. آسان است زیرا طلاق ندارد، از همدیگر ارث نمی‌برند، نفقه لازم نیست، می‌توانند فرزند نخواهند.<ref>رمضان نیا سماکوش، متعه در نگاه شیعه، ۱۳۹۷ش، ص117. شریفی، ازدواج موقت و چالش‌ها، ۱۳۹۳ش، ص10</ref>  

ازدواج موقت، بر اساس احکام دینی و به صورتی کاملا قانونمند، انجام می‌شود و حق و حقوق افراد به ویژه زنان، حفظ می‌شود. ازدواج موقت، به معنی ولنگاری جنسی نیست و زن نمی‌تواند خود را بدون ضابطه هر روز در اختیار مردی دیگر قرار دهد، بلکه باید احکام عده را رعایت نماید. بنابراین پیامدهای منفی و زشتی‌هایی '''[[زنا]]''' در آن نیست. نکبت گناه را ندارد، انسان تحقیر هوای نفس نشده و اگر فرزند متولد شود؛ حلال زاده و نفقه بر پدرش واجب است. پس فرهنگ شدن ازدواج موقت در میان جامعه یک امر ضروری است و برای جلوگیری از فساد و فحشا مؤثر است و لذا ائمه(ع) افراد دارای شرایط را به آن تشویق<ref>رمضان نیا سماکوش، متعه در نگاه شیعه، ۱۳۹۷ش، ص118</ref> و مردان متاهل را از آن نهی می‌کردند.