عفاف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عفاف'''؛

دایره معنای عفاف گسترده است، اما مصداق روشن عفاف در تعامل میان [[زن]] و [[مرد]] مطرح می‌شود و منظور از آن داشتن [[حجاب]] اسلامی، مهار کردن نگاه و پرهیز از خودنمایی در برابر نامحرمان و ارتباط [[جنسی]] با آنان است و این اختصاص به [[زنان]] ندارد.

علامه طباطبایی بیان می‌دارد که کلمه تعفّف به معنای آن است که عفّت صفت آدمی شده باشد و آن قسمتی از آیه<ref>يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ</ref> که بیان می‌کند کسی که از حال ایشان اطلاع ندارد از شدت عفّتی کـه دارند آنان را توانگر می‌پندارند، به این دلیل است که آنان بـا این‌کـه فقیرنـد ولـی تظـاهر بـه فقـر نمی‌کنند و مردم پی به حال آنان نمی‌برنـد، مگـر این‌کـه شـدت فقـر رنـگ و رویشان را زرد کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ج2، ص613</ref> در این‌جا عفاف به معنای عدم اظهار فقر بـه عنـوان یـک ارزش اخلاقـی بـرای مسلمین مطرح شده است.

صاحب المیزان در تفسیر این آیه می فرماید که گاهی سرپرست یتیم فقیر است و چاره ای ندارد، جز این‌که برای رفع حوائجش برای یتیم کار کند، و از اجرت کارش حوائج ضروریش را برآورد ولـی گـاهی سرپرست یتیم ثروتمند است، در این صورت خدای تعالی می فرماید که هـر کـس ثروتمند است طریق عفت در پیش گیرد و از مال یتیم چیزی را نگیرد و اگر فقیر است به طور شایسته ازآن بخورد.<ref>طباطبایی، المیزان، ج4، ص276</ref>

خداوند در این آیه می‌فرماید کسانی که امکانی برای [[ازدواج]] نمی‌یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا از فضل خـود آنـان را بی‌نیاز سازد. از آن‌جا که در آیه قبل ترغیب به ازدواج مـی‌باشـد، گـاهی بـا تمـام تـلاش و کوشش وسیله ازدواج فراهم نمی‌گردد و خواه یا ناخواه انسان مجبور است مـدتی را با محرومیت بگذراند، مبادا کسانی که در این مرحله قرار دارند، گمان کننـد کـه آلودگی [[جنسی]] برای آنان مجـاز اسـت و ضـرورت چنـین ایجـاب مـی‌کنـد، لـذا بلافاصله در آیه بعد دستور پارسایی مـی‌دهـد.<ref>مکـارم شـیرازی، تفسـیر نمونـه، ج14، ص459</ref> بنابراین باید در طلب عفّت کوشید تا لذایذ باطنی و ملکوتی بر لذایذ جسمانی غالب آید و انسان بر شهوات غلبه کند.

قواعد من النساء به معنای [[زنی]] است که از [[نکاح]] باز‌نشسته یعنی کسی بـه خاطر پیری‌اش به او میل نمی‌کند<ref>طباطبـایی، المیزان، ج15، ص227</ref> و ثیـاب منظـور جلبـابی است که بالای خمار می‌پوشند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج7، ص155</ref> همان‌گونه که از آیه برمی‌آیـد، [[زنان]] سـالخورده‌ای کـه امیـدی بـه زناشـویی ندارند، می‌توانند روسری خود را بر دارند و این برداشتن روسری بدان شرط است که در اندیشه جلوه گری و دلربایی نباشند، زیرا این کـار هـم بـر زنـان سـالخورده حرام است و هم بر زنان جوان، پاکدامنی و عفت ورزیدن زنان سـالخورده نیـز بـه وسیله پوشیدن چادر بهتر از کنار گذاشتن آن است، اگر چه کنار گذاشتن روسـری بر آنان گناهی ندارد.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ج7، ص155</ref>