علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد
 
علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
در دوره مشروطه سی دانشجو به اروپا اعزام شدند. در سال ۱۳۱۲ش، تحصیل در دبستان‌های دولتی رایگان اعلام شد،  اما عدالت آموزشی عملا تحقق نیافت، چرا که در سال ۱۳۰۷ش، در کل ایران در دوره متوسطه تنها کمتر از ۱۵۰ نفر فارغ‌التحصیل شده بودند.
در دوره مشروطه سی دانشجو به اروپا اعزام شدند. در سال ۱۳۱۲ش، تحصیل در دبستان‌های دولتی رایگان اعلام شد،  اما عدالت آموزشی عملا تحقق نیافت، چرا که در سال ۱۳۰۷ش، در کل ایران در دوره متوسطه تنها کمتر از ۱۵۰ نفر فارغ‌التحصیل شده بودند.


عملا تا اوایل دهه ۱۳۵۰ش، دولت پهلوی هزینه‌های تحصیل رایگان را به‌عهده نمی‌گرفت و در آن زمان تنها با درآمدهای ناشی از لغو قرارداد کنسرسیوم، آموزش رایگان و اجباری برای مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مطرح شد.[۱۳] با این حال در سال تحصیلی ۱۳۴۸-۱۳۴۹ش، تنها ۸ درصد از دانشجویان آموزش عالی از طبقات محروم و روستایی بودند و بقیه آنها قادر به تامین هزینه‌های آموزش نبودند.
عملا تا اوایل دهه ۱۳۵۰ش، دولت پهلوی هزینه‌های تحصیل رایگان را به‌عهده نمی‌گرفت و در آن زمان تنها با درآمدهای ناشی از لغو قرارداد کنسرسیوم، آموزش رایگان و اجباری برای مقاطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مطرح شد. با این حال در سال تحصیلی ۱۳۴۸-۱۳۴۹ش، تنها ۸ درصد از دانشجویان آموزش عالی از طبقات محروم و روستایی بودند و بقیه آنها قادر به تامین هزینه‌های آموزش نبودند.


بعد از انقلاب نیز در اصل سوم قانون اساسی بر تحصیل رایگان تا پایان دوره متوسطه تاکید شد. همچنین بر اساس قوانین، آموزش عالی نیز رایگان باقی مانده است. هرچند با تاسیس مدارس و دانشگاه‌های خصوصی مسئله تحقق عدالت آموزشی دوباره مطرح شد. برخی به سند تحول بنیادین نظام آموزش و پرورش ایران اشکال کرده‌اند که به ارتباط تامین عدالت آموزشی و جنسیت به‌اندازه‌ کافی توجه نکرده است.
بعد از انقلاب نیز در اصل سوم قانون اساسی بر تحصیل رایگان تا پایان دوره متوسطه تاکید شد. همچنین بر اساس قوانین، آموزش عالی نیز رایگان باقی مانده است. هرچند با تاسیس مدارس و دانشگاه‌های خصوصی مسئله تحقق عدالت آموزشی دوباره مطرح شد. برخی به سند تحول بنیادین نظام آموزش و پرورش ایران اشکال کرده‌اند که به ارتباط تامین عدالت آموزشی و جنسیت به‌اندازه‌ کافی توجه نکرده است.