خانواده در آیین زرتشت: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر [[بیوه]] می­‌شد به [[خانۀ پدری]] باز می­‌گشت و [[پدر]] دوباره عهده­‌دار او می­‌شد. [[زنان]] همانند [[مردان]] می‌توانستند از [[همسر|شریک زندگی]] خود [[طلاق]] بگیرند. <ref>هنیلز، آیین زردشت و پارسیان، 1393ش، ص75</ref>

در درون خانواده نیز [[زن]] از ارجمندی و قدرت برخوردار بود که به نقش او به عنوان [[مادر]] [[خانواده]] باز می‌گردد. در دین زرتشت این اعتقاد وجود داشته که«فرّه خانه» با [[زن]] [[خانواده]] پیوند دارد و هرگاه جسد او را از خانه بیرون برند، «فرّه خانه» با وی بیرون خواهد رفت. فرزندان باید هم از [[پدر]] و هم از [[مادر]] فرمان‌برداری می‌کردند. [[همسر]] توانا می‌توانست در اموال [[شوهر]] شریک شود. [[زن]] حق مالکیت داشت و می‌توانست درآمد ویژه داشته باشد و دستمزد خود را برای خود نگه دارد. <ref>[https://www.sid.ir/paper/190171/fa لطیفی، «جایگاه زن و احکام ازدواج در دین مزدایی، ص 7]</ref>

با این وجود نمی‌توان اعتبار و اقتدار [[جنسیت]] [[مردانه]] را مورد تردید قرار داد. [[مرد]] در دین زرتشتی از حقوق و مزایای بالایی برخوردار بود و مسئول تأمین معاش جامعه بود. [[زن]] در جامعه زرتشتی اگر کوشا، هوشیار و فعال بود، می‌توانست با تمسک به حق تملک و دارایی خود، جایگاه والایی به دست آورد و جایگاهی هم سنگ و هم‌تراز مردان کسب کند. <ref>مزداپور، حیات اجتماعی زن در ایران، 1369ش، ص73- 74</ref>