اسلام و اشتغال زنان: تفاوت میان نسخه‌ها

در دین اسلام، زن و [[مرد]] در اصل آفرینش و رسیدن به مرتبه‌ی بالای کمال، یکسان هستند. اما تفاوت‌های تکوینی بین آنها وجود دارد که شامل تفاوت‌های فیزیولوژیک و تفاوت‌های روانی است. از همین رو، شریعت نقش‌های مختلفی را برای این دو تعیین کرده است.<ref>خیری، اشتغال زنان و پیامدهای آن، ۱۳۸۵ ش، ص ۱۶۵ و ص ۱۶۶</ref> زن در اسلام، مکلف به تأمین معاش خانواده نیست، اما حق استقلال مالی دارد. و اگر به اختیار خود، مشغول به کار شود اشتغال او از جهت خدمت اجتماعی، کمک به اقتصاد خانواده و شکوفایی توانایی‌ها و تعالی خود، ارزشمند است. اما مرد مکلف است نیازهای مادی زن و فرزندان را تأمین کند و در مقابل، حق [[شوهری|شوهر]] بر زن، [[تمکین]] از اوست.<ref>مقاله بررسی فقهی و حقوقی اشتغال زنان، ص ۵۹</ref>با توجه به اینکه در احکام اسلامی تمام شئونات وجودی زن و مرد مورد توجه قرار گرفته است، مرد فقط در صورتی می‌تواند با اشتغال همسر خود مخالفت کند که اشتغال زن خلاف مصالح خانواده (وظیفه‌ی مادری، روابط زناشویی و حفظ خصوصیات زنانه) یا منافی حیثیت زوجین شود که تشخیص این موضوع بر عهده‌ی دادگاه است و مرد نمی‌تواند  بدون دلیل عرفی و عقلی چنین ادعایی کند.<ref>جعفرپور، بررسی فقهی و حقوقی اشتغال زنان، ۱۳۸۶ ش، ص ۶۵؛ مقاله پیشرفت فرهنگی و آسیب شناسی اشتغال زنان، ۱۳۹۵ ش،  ص ۹۶ تا ۱۰۰</ref>

هم‌چنین از نظر فقهی و حقوقی، اشتغال زن نباید در تعارض با عفت عمومی باشد که کنترل نگاه به نامحرم، پوشش مناسب شرعی، وقار در سخن و رفتار و دوری از تبرج از ملزومات آن می‌باشد.<ref>سلیمانی، اسلام و اشتغال زنان، ۱۳۹۰ ش، ص ۱۴۰-۱۴۳؛ جعفرپور، بررسی فقهی و حقوقی اشتغال زنان، ۱۳۸۶ ش، ص ۶۱ تا ۶۴</ref> بعضی از مشاغل نیز در احکام اسلامی طبق مصالحی، برای زنان ممنوع می‌باشد که شغل قضاوت از مهم‌ترین آن‌هاست.<ref>جعفرپور، بررسی فقهی و حقوقی اشتغال زنان، ۱۳۸۶ ش، ص ۷۱</ref>