علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد
 
علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
<!------------------------------------------------->
<!------------------------------------------------->
<!-- لینک مقالهٔ منتخب هفته -->
<!-- لینک مقالهٔ منتخب هفته -->
|عنوان = بدن نمایی
|عنوان = جنسیت‌پذیری مهاجرت
<!------------------------------------------------->
<!------------------------------------------------->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
|متن = '''[[بدن نمایی|بدن‌نمایی]]،''' نمایش بدن در فضای عمومی یا مجازی.<br>
|متن = '''[[جنسیت‌پذیری مهاجرت]]'''؛ تأثیر جنسیت بر انواع مهاجرت.<br>
بدن‌نمایی مفهومی پیچیده است که برای تحلیل آن باید تعریف خود را مشخص کرده و آن را در بسترهای گوناگون اجتماعی، فرهنگی، دینی و جنسیتی مورد کنکاش قرار داد. بدن‌نمایی در گسترده‌ترین معنای خود، به هرگونه حضور فیزیکی و قابل مشاهده زنان در عرصه عمومی جامعه اشاره دارد. این تعریف، پایه‌ای برای مباحث گسترده‌تر دربارهٔ حق حضور اجتماعی زنان است. در معنایی مضیق‌تر، بدن‌نمایی به نمایش عمدی اندام‌های جنسی و ویژگی‌های تحریک‌کننده جنسی در ملأ عام اطلاق می‌شود. این تعریف معمولاً با نگاه‌های سلبی و منفی همراه است. تعریفی که از مقبولیت علمی بیشتری برخوردار است، بدن‌نمایی را هرگونه نمایش غیرمتعارف و خارج از هنجارهای مسلط اجتماعی از بدن در فضای عمومی می‌داند. معمولاً بدن زنانه بیش از بدن مردانه موضوع کدگذاری‌های اجتماعی، کنترل و نگاه‌های سلبی قرار می‌گیرد. بررسی این پدیده در بافت فرهنگی و اجتماعی ایران، با در نظر گرفتن هنجارهای دینی و شرعی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این پدیده ریشه در عوامل کلانی همچون جهانی‌شدن، گسترش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، مصرف‌گرایی، تغییر ارزش‌ها و هنجارهای جامعه دارد. ز نظر روان‌شناسان، بدن‌نمایی به‌معنای اختلال شخصیتی و محدود به نمایش بخش‌های جنسی بدن و آلت تناسلی است؛ اما دیدگاه‌های دیگری نیز در مورد آن وجود دارد. نزد جامعه‌شناسان، بدن‌نمایی به‌معنای پرسه‌زدن در خیابان‌ها و بازارها همراه با نمایش‌دادن جذابیت‌های بدن برای دیگران است. گاهی بدن‌نمایی به‌معنای نمایش‌دادن غیرمتعارف بدن در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های همگانی است. در هنر سایبرنتیک بدن‌نمایی به‌معنای نمایش‌دادن بدن همراه با ایجاد تغییرات از طریق مدیریت بدن است؛ مثلاً نشان‌دادن بدن با سه دست؛ هدف از این نوع نمایش بیان تأثیرات جسم بر ادراکات انسان‌ها و اشاره به ماشینی‌شدن زندگی انسان‌ها است.
جنسیت‌پذیری مهاجرت واکاوی روایت زنانه از مهاجرت به‌عنوان واقعیتی متمایز و برساخته از تقابل عاملیت زنان با ساختارهای مردسالارانه و شرایط زمینه‌ای خاص است. افزایش سهم زنان در جریان‌های مهاجرت بین‌المللی می‌تواند همانند یک عامل تسهیل‌گر برای تحولات اجتماعی-اقتصادی در جامعه مبدأ عمل کند. در این چهارچوب، مهاجرت می‌تواند به‌عاملی برای افزایش سرمایه انسانی، انتقال دانش و مهارت‌های بین‌المللی و تقویت گفتمان برابری‌طلبی از طریق درگیری با جهان‌های اجتماعی جدید تبدیل شود و به‌طور غیرمستقیم بر کاهش شکاف‌های جنسیتی در بازار کار و عرصه عمومی ایران تأثیر بگذارد؛ هرچند این مسیر با چالش‌هایی همراه است. مهاجرت در لغت به‌معنای جابه‌جایی یا کوچ مردم از مکانی به مکان دیگر برای کار یا زندگی است. مهاجرت در انواع موقت، دائمی، فصلی، رفت‌وبرگشتی و اجباری (نظیر پناهندگی و قاچاق انسان) به‌عنوان تحرک داخلی یا خارجی با قصد اقامت در استان یا کشوری دیگر تعریف می‌شود.
جنسیت‌پذیری مهاجرت به‌عنوان یک چارچوب تحلیلی-انتقادی در مطالعات مهاجرت و جنسیت بر این اصل استوار است که پدیده مهاجرت یک فرایند خنثی نیست؛ بلکه به‌طور عمیقی توسط سازوکارهای جنسیتی شکل می‌گیرد و متقابلاً بر آنها تأثیر می‌گذارد. این مفهوم نشان‌دهنده آن است که چگونه جنسیت به‌عنوان یک مؤلفه ساختاری کلیدی، در تمامی مراحل مهاجرت از انگیزه و تصمیم‌گیری تا تجربه مسیر، ادغام در مقصد و ارسال تأثیر می‌گذارد.
از طرفی یکی از بارزترین ویژگی‌های عصر مهاجرت، پدیده زنانه‌شدن مهاجرت است که به‌موجب آن، هم سهم کمّی زنان در جریان‌های مهاجرتی به بیش از ۵۰درصد افزایش یافته و هم نقش کیفی آنان از مهاجر تبعی به عاملیت مستقل و فعال در تصمیم‌گیری و مدیریت فرایند مهاجرت ارتقا یافته است. بر اساس گزارش مؤسسه جهانی گالوپ، در بازه زمانی ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶م، حدود ۷۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تمایل به مهاجرت داشته‌اند. ایران به‌رغم مهاجرپذیری قابل توجه، از نظر شاخص مهاجرت‌فرستی بین‌المللی و با توجه به چالش‌های مهاجرتی ایران در منطقه و جهان، همچنان یک کشور مهاجرفرست است. در سال ۲۰۲۰م رتبه ایران میان ۲۳۲ کشور جهان از نظر شاخص‌های کلی مهاجرت بین‌المللی شامل مهاجرفرستی و مهاجرپذیری به ترتیب ۵۴ و ۲۳ بوده است. همچنین، رتبه دانشجوفرستی ایران در سال ۲۰۲۱م از بین ۲۴۱ کشور، برابر با ۱۹ گزارش شده است.


}}
}}