Mohsenzadeh (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenzadeh (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
در «[[مرد عمومی، زن خصوصی]]»، الشتاین در مورد این موضوع بحث میکند که تجربیات زنان به‌عنوان مادر، به آنان برتریای میدهد که می‌تواند در اداره‌ی جهان مورد استفاده قرار گیرد. او مدعی است افراد در خانواده در معرض بهترین تجربه از روابط انسانی هستند: بستگی‌های طولانی‌مدت، ضرورت‌ها و مسئولیت‌های متقابل، صمیمیت، مراقبت و دلبستگی. در ضمن اینکه خانواده تنها مکان در دنیای سرمایه‌داری است که افراد، محبت و آرامش را در آن می‌یابند؛ چراکه این محل تنها جایی است که سود و منفعت، هدف غایی افراد نیست. این ویژگی، خانه را تنها مکانی می‌سازد که افراد در آن رفتار منصفانه، شفقت، اخلاق و مسئولیتپذیری را می‌آموزند. | در «[[مرد عمومی، زن خصوصی]]»، الشتاین در مورد این موضوع بحث میکند که تجربیات زنان به‌عنوان مادر، به آنان برتریای میدهد که می‌تواند در اداره‌ی جهان مورد استفاده قرار گیرد. او مدعی است افراد در خانواده در معرض بهترین تجربه از روابط انسانی هستند: بستگی‌های طولانی‌مدت، ضرورت‌ها و مسئولیت‌های متقابل، صمیمیت، مراقبت و دلبستگی. در ضمن اینکه خانواده تنها مکان در دنیای سرمایه‌داری است که افراد، محبت و آرامش را در آن می‌یابند؛ چراکه این محل تنها جایی است که سود و منفعت، هدف غایی افراد نیست. این ویژگی، خانه را تنها مکانی می‌سازد که افراد در آن رفتار منصفانه، شفقت، اخلاق و مسئولیتپذیری را می‌آموزند. | ||
الشتاین مدعی است که این خصایص از طریق یک مادری خوب، به افراد انتقال می‌یابد. اگر چنین فرایندی از مراقبت و توجه به جامعه گسترش داده شود، تغییرات جدی در شالودههای ساختاری حقوق، مسئولیتها و قوانین اتفاق میافتاد. خانواده امکان به وجود آمدن اخلاق مسئولیتپذیری در قبال جامعه و افراد دیگر را به وجود میآورد، در حالی که فرایند فعلی، آزادیهای فردی را به جای اخلاق‌مداری ترویج میکند. او معتقد است | الشتاین مدعی است که این خصایص از طریق یک مادری خوب، به افراد انتقال می‌یابد. اگر چنین فرایندی از مراقبت و توجه به جامعه گسترش داده شود، تغییرات جدی در شالودههای ساختاری حقوق، مسئولیتها و قوانین اتفاق میافتاد. خانواده امکان به وجود آمدن اخلاق مسئولیتپذیری در قبال جامعه و افراد دیگر را به وجود میآورد، در حالی که فرایند فعلی، آزادیهای فردی را به جای اخلاق‌مداری ترویج میکند. او معتقد است «[[مادری اجتماعی]]<ref>Social Mothering.</ref>»<ref>Budig، 2004: 427.</ref> به نحو عمیقی جریان روند حاکم را که در آن حقوق فردی بر ضروریات اجتماع مقدم پنداشته میشود تغییر خواهد داد. از نظر وی، این نکته باید مورد توجه فمینیست‌هایی که در پی [[برابری جنسیتی]]اند قرار گیرد؛ آن‌ها می‌بایست به جای تلاش برای به دست آوردن حقوق فردی و آزادیهای شهروندی برابر با مردان برای زنان، به این نکته توجه کنند که مادری اجتماعی برای زنان و مردان، هر دو رفاه اجتماعی و مسئولیتپذیری نسبت به جامعه و افراد دیگر را به ارمغان خواهد آورد که غایت ارزشمندتری است. | ||
الشتاین نیز به مسئله‌ی کودکان پرداخته است؛ هم از جهت مغفول ماندن آنان در دوران کنونی و هم اهمیتی که آن‌ها به‌عنوان وارثان آینده‌ی جامعه دارند. او اعتقاد دارد تماس با کودکان برای بزرگ‌سالان مفید است؛ اما در مقابل ایده‌ی نگهداری جمعی از کودکان مقاومت میکرد. الشتین ایده‌ی عدم تعلق کودک به شخص نگهدارنده‌ی خاص و واگذاری کودک به جمع را رد میکرد. به اعتقاد او، با محروم کردن کودک از تماس با یک یا دو بزرگ‌سال که خود را وقف او کردهاند، چیز بسیار مهمی از کف می‌رود. اگرچه او با ایده‌ی دارایی بودن کودکان نیز مخالف بود، اما احساس تعلق به همگان را بدون احساس تعلق به یک شخص خاص را به‌مراتب بدتر میدانست.<ref>Elshtain, Jean Bethke. 1981. public man, private women. princeton, N.J: princeton university press.</ref> | الشتاین نیز به مسئله‌ی کودکان پرداخته است؛ هم از جهت مغفول ماندن آنان در دوران کنونی و هم اهمیتی که آن‌ها به‌عنوان وارثان آینده‌ی جامعه دارند. او اعتقاد دارد تماس با کودکان برای بزرگ‌سالان مفید است؛ اما در مقابل ایده‌ی نگهداری جمعی از کودکان مقاومت میکرد. الشتین ایده‌ی عدم تعلق کودک به شخص نگهدارنده‌ی خاص و واگذاری کودک به جمع را رد میکرد. به اعتقاد او، با محروم کردن کودک از تماس با یک یا دو بزرگ‌سال که خود را وقف او کردهاند، چیز بسیار مهمی از کف می‌رود. اگرچه او با ایده‌ی دارایی بودن کودکان نیز مخالف بود، اما احساس تعلق به همگان را بدون احساس تعلق به یک شخص خاص را به‌مراتب بدتر میدانست.<ref>Elshtain, Jean Bethke. 1981. public man, private women. princeton, N.J: princeton university press.</ref> | ||
