حجاب؛ پوشش واجب بانوان مسلمان در جامعه و معاشرت با نامحرمان.
حجاب به‌معنای پوشش مناسب بانوان در معاشرت با مردان نامحرم، از هنجارهای مورد تأکید اسلام است که از زمان مواجهه تمدنی اسلام با غرب مدرن، تبدیل به چالشی طرفینی شده و جامعه ایران با وجود تاکید تاریخی خود بر حجاب بانوان، از زمان پهلوی با نفوذ فرهنگ بیگانه، بی‌حجابی برخی بانوان را تجربه کرده است. این پدیده پس از دهه اول انقلاب اسلامی، به دلایل فرهنگی و سیاسی روبه گسترش نهاده است. واژه «حجاب» به‌معنای پوشیدن، پرده و پردگی است که در عصر حاضر، درباره پوشش بانوان به‌کار می‌رود و بدین معنا است که زن هنگام معاشرت با مردان، بدن خود را بپوشاند و جلوه‌گری و خودنمایی نکند. اين هنجار، طيف گسترده‌اي از ژست‌ها و رفتارها را شامل مي‌شود؛ از پوشش کامل اندام -به‌استثنای مواضع خاص- گرفته تا نحوۀ تعامل، گفت‌وگو، نگاه، راه‌رفتن، حمل زيورآلات، آرايش و استعمال مواد خوشبوکننده که تحقق حداکثري آن به اموری همچون جنس و رنگ لباس، ترکيب اجزاء، تناسب آن با موقعيت سني فرد و نوع دوخت نيز ارتباط مييابد. فقدان پوشش مناسب بانوان متناسب با استانداردهاي عرفی و برگرفته از شرع، «بی‌حجابی» خوانده می‌شود که علاوه‌بر پوشش نامناسب، رفتارها و منش فرد را نیز دربر گرفته و به اموری چون تزیین و آرایش، عدم رعایت وقار و حرکات و رفتارهایی که نگاه نامحرم را جلب کند نیز اطلاق می‌شود.
دیگر مقالات منتخب: سقط جنین – پایگاه‌های جنسیتی در خانواده – جنسیت از منظر سیمون دوبوار