جراحی زیبایی، جراحی بخشی از بدن به‌منظور ارتقای زیبایی با انگیزه‌های روانی‌اجتماعی.
امروزه جراحی زیبایی به یکی از روش‌های رایج برای تغییر ظاهر و افزایش اعتمادبه‌نفس تبدیل شده است. با پیشرفت تکنولوژی و تبلیغات گسترده، افراد بیشتری به‌دنبال اصلاح ویژگی‌های فیزیکی خود هستند، اما این کار، گاهی با خطرات جسمی و روانی همراه است. در نهایت، تصمیم برای انجام آن باید آگاهانه و با در نظر گرفتن تمام جوانب باشد. چه برای بهبود نقص‌ها یا تنها برای زیبایی، جراحی زیبایی بازتابی از اهمیت ظاهر در جامعۀ مدرن است، اما تعادل بین پذیرش خود و تغییر ظاهر، چالشی است که بسیاری با آن روبه‌رو می‌شوند. جراحی زیبایی (Cosmetic Surgery) شاخه‌ای تخصصی از پزشکی است که با به‌کارگیری روش‌های جراحی و مداخلات پزشکی، به تغییر ساختاری یا بهبود ظاهری بافت‌ها و اندام‌ها می‌پردازد. هدف آن ارتقای تناسب، تقارن و زیبایی متناسب با استانداردهای زیبایی‌شناختی و انتظارات فردی است، هرچند نتایج تحت‌تأثیر عوامل بیولوژیکی و ذهنی بودن ادراک زیبایی قرار دارد. بر خلاف جراحی ترمیمی که بر بازسازی عملکرد متمرکز است، این جراحی‌ها عمدتاً انتخابی و با انگیزه‌های روانی اجتماعی انجام می‌شود. موفقیت این جراحی وابسته به ترکیب دانش آناتومی، مهارت‌های جراحی، درک اصول زیبایی‌شناسی و ملاحظات اخلاقی است و با چالش‌هایی مانند تبلیغات غیر واقع‌بینانه یا فشارهای اجتماعی نیز همراه است. دکتر سیروس اصانلو با تکمیل تحصیلاتش در آمریکا و بازگشت به ایران در دهۀ ۱۳۴۰ش، نخستین برنامه آکادمیک جراحی پلاستیک را در دانشگاه علوم پزشکی تهران پایه‌گذاری کرد و با تربیت نسل اول جراحان پلاستیک کشور، زیربنای تبدیل ایران به یکی از قطب‌های منطقه‌ای این رشته را فراهم کرد.
دیگر مقالات منتخب: بدن – پایگاه‌های جنسیتی در خانواده – جامعه‌پذیری جنسیتی در خانواده