ویکی‌جنسیت:Featured articles/2025/04
نرخ ازدواج؛ میزان ازدواج و تحولات آن در جامعه.
نرخ ازدواج نشانگر جایگاه و ارزشی است که ازدواج در فرهنگ و جامعه مشخصی دارد. کاهش نرخ ازدواج معضلی جهانی است. جامعه ایران از زمینه‌‌های فرهنگی کافی برای افزایش نرخ ازدواج برخوردار است؛ اما عواملی چون معضلات اقتصادی، کمبود مسکن و اشتغال، هزینه‌‌های فزاینده زندگی، تجمل‌‌گرایی، چشم‌‌وهم‌‌چشمی، آداب‌‌ورسوم نامطلوب فرهنگی و دسترسی آسان به روابط جنسیِ نامشروع، به‌کاهش نرخ ازدواج انجامیده است. بق ﺳﺮﺷﻤﺎري ﺳﺎل ۱۳۷۵ش، درﺻﺪ ﻣﺮدان ازدواج نکرده در گروه‌هاي سنی ۲۰-۲۴، ۲۵-۲۹ و ۳۰-۳۴ سال، بهﺗﺮﺗﯿﺐ ۷۲.۲، ۲۷.۱و ۷.۷ درصد ﺑﻮده است که در ﺳﺮﺷﻤﺎري سال ۱۳۹۵ش به ۷۸.۵، ۴۲.۳ و ۱۶.۳درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﻫﻤﯿﻦ دوره زﻣﺎنی، ارﻗﺎم ﻣﺘﻨﺎﻇﺮ ﺑﺮاي زﻧﺎن از ۳۹.۳، ۱۴.۸ و ۶.۶ درﺻﺪ ﺑﻪ ۴۸.۶، ۲۸.۳ و ۱۶.۸درصد اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻋﻼوهﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﯿﺎنگین ﺳﻦ ازدواج زنان در اﯾﺮان در ﺳﺎل ۱۳۷۰ش، ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۲۰.۹ ﺳﺎل بوده که در ﺳﺎل ۱۳۹۸ش ﺑﻪ ۲۳.۴ ﺳﺎل اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ که ﺑﺮاي ﻣﺮدان نیز از ۲۴.۴ ﺳﺎل ﺑﻪ ۲۷.۵ ﺳﺎل رﺳﯿﺪه اﺳﺖ.
طبق نتایج آخرین سرشماری کشور در سال ۱۳۹۵ش، در دوره پنجاه‌‌ساله اخیر، میانگین سن اولین ازدواج مردان ۲.۵ سال و زنان ۴.۵ سال افزایش یافته و به‌‌ترتیب به ۲۷.۴ و ۲۳ سال رسیده است. این آمار به‌‌لحاظ جغرافیایی و توزیع استانی، تفاوت‌‌های مهمی داشته و دامنه آن درباره مردان از ۲۹.۸ سال در استان ایلام تا ۲۵ سال در سیستان‌‌وبلوچستان و درباره زنان از ۲۶.۱ سال در ایلام تا ۲۱.۱ سال در خراسان رضوی متغیر است. در پاییز ۱۴۰۰ش، در کل کشور، میانگین سن در اولین ازدواج در مردان ۲۷.۶ سال و در زنان ۲۳.۲ سال بوده و میانگین سن در زمان ازدواج برای بهار ۱۴۰۰ش، در مردان ۲۹.۷ سال و در زنان ۲۴.۶ بوده است.
دیگر مقالات منتخب: جنسیت از منظر سیمون دوبوار – عوامل اعتیاد زنان – رابطه جنسی سالم