Shiri (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Shiri (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۵: خط ۱۵:
شهناز رشدیه (شهناز آزاد) (۱۲۸۰–۱۳۴۰) روزنامه‌نگار و یکی از پیشگامان جنبش [[زنان]] در ایران بود. او سردبیری [[نامه بانوان]] را برعهده داشت. این نشریه خواسته‌هایی همچون رفع [[حجاب]]، استقلال اقتصادی [[زنان]]، جلوگیری از [[ازدواج]] دختران زیر ۱۵ سال و آزادی [[زنان]] داشت.
شهناز رشدیه (شهناز آزاد) (۱۲۸۰–۱۳۴۰) روزنامه‌نگار و یکی از پیشگامان جنبش [[زنان]] در ایران بود. او سردبیری [[نامه بانوان]] را برعهده داشت. این نشریه خواسته‌هایی همچون رفع [[حجاب]]، استقلال اقتصادی [[زنان]]، جلوگیری از [[ازدواج]] دختران زیر ۱۵ سال و آزادی [[زنان]] داشت.
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
شهناز آزاد (رشدیه) در سال 1280 در خانواده‌ای فرهنگی و طبقه متوسط رو به بالا از اهالی تبریز زاده شد. پدرش میرزا حسن رشدیه از پیشگامان ساختن مدارس نوین در ایران بود. وی روزنامه‌نگاری را از پدر و همسرش ابوالقاسم آزاد مراغه‌ای آموخته و یکی از پیشگامان جنبش زنان در ایران شد. شهناز آزاد به کمک همسرش در سال 1299 نشریه «[[نامه بانوان]]» را منتشر کرد که نامه بانوان چهارمین نشریه تخصصی [[زنان]] بود.<ref>دانش‌نامه الکترونیکی زنان صفحه شهناز آزاد</ref>
شهناز آزاد (رشدیه) در سال 1280 در خانواده‌ای فرهنگی و طبقه متوسط رو به بالا از اهالی تبریز زاده شد. پدرش میرزا حسن رشدیه از بنیان‌گذاران آموزش مدرن در ایران بود. وی روزنامه‌نگاری را از پدر و همسرش ابوالقاسم آزاد مراغه‌ای آموخته و یکی از پیشگامان جنبش زنان در ایران شد. شهناز آزاد به کمک همسرش در سال 1299 نشریه «[[نامه بانوان]]» را منتشر کرد که نامه بانوان چهارمین نشریه تخصصی [[زنان]] بود.<ref>دانش‌نامه الکترونیکی زنان صفحه شهناز آزاد</ref>
 
== فعالیت‌ها==
== فعالیت‌ها==
از سال ۱۲۹۳ به بعد، شاهد فعالیت‌ انجمن‌ها و نشریاتی هستیم که به صورتی صریح‌تر و رادیکال‌تر در رابطه با [[حقوق زنان]] فعالیت می‌کنند و خواسته‌هایی همچون رفع [[حجاب]]، استقلال اقتصادی زنان، جلوگیری از [[ازدواج]] دختران زیر ۱۵ سال و آزادی [[زنان]] دارند. شهناز آزاد و همسرش ابوالقاسم آزاد از جمله فعالان این دوره بودند که با تشکیل «گروه بانوان و بانوئیان ایران» در سال ۱۲۹۳ به صراحت دفاع از [[حقوق زنان]] را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده بودند. در مرام‌نامه‌ی این انجمن آمده بود: «از آن‌جایی که ایران از هر جهت در آتش بی‌علمی می‌سوزد، و تعلیم و تربیت باید از مادران آغاز شود، و تمام خرابی‌های خانوادگی و اقتصادی و ادبی و اجتماعی و حتی سیاسی ایران از روگیری زنان است که مانع از دخول در اجتماعات می‌باشد، لهذا گروه بانوان و بانوائیان از سنه‌ی ۱۲۹۳ شمسی تأسیس یافته و تا حال که ۱۳۰۴ می‌باشد تهران و سایر ایالات و ولایات را کمابیش به این موضوع حیاتی متوجه ساخته است …»<ref>برای مطالعه‌ی بیشتر در این زمینه، نگاه کنید به: فروغ عزیزی، «مادران من کیستند: شهناز آزاد (رشدیه)»، ۲۱ خرداد ۹۳، وبسایت بیدارزنی</ref>
از سال ۱۲۹۳ به بعد، شاهد فعالیت‌ انجمن‌ها و نشریاتی هستیم که به صورتی صریح‌تر و رادیکال‌تر در رابطه با [[حقوق زنان]] فعالیت می‌کنند و خواسته‌هایی همچون رفع [[حجاب]]، استقلال اقتصادی زنان، جلوگیری از [[ازدواج]] دختران زیر ۱۵ سال و آزادی [[زنان]] دارند. شهناز آزاد و همسرش ابوالقاسم آزاد از جمله فعالان این دوره بودند که با تشکیل «گروه بانوان و بانوئیان ایران» در سال ۱۲۹۳ به صراحت دفاع از [[حقوق زنان]] را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده بودند. در مرام‌نامه‌ی این انجمن آمده بود: «از آن‌جایی که ایران از هر جهت در آتش بی‌علمی می‌سوزد، و تعلیم و تربیت باید از مادران آغاز شود، و تمام خرابی‌های خانوادگی و اقتصادی و ادبی و اجتماعی و حتی سیاسی ایران از روگیری زنان است که مانع از دخول در اجتماعات می‌باشد، لهذا گروه بانوان و بانوائیان از سنه‌ی ۱۲۹۳ شمسی تأسیس یافته و تا حال که ۱۳۰۴ می‌باشد تهران و سایر ایالات و ولایات را کمابیش به این موضوع حیاتی متوجه ساخته است …»<ref>برای مطالعه‌ی بیشتر در این زمینه، نگاه کنید به: فروغ عزیزی، «مادران من کیستند: شهناز آزاد (رشدیه)»، ۲۱ خرداد ۹۳، وبسایت بیدارزنی</ref>