ویکی‌جنسیت:Featured articles/2024/44
کرامت؛ منزلت و حرمت انسان بر اساس تفاوت‌ها در زن و مرد.
کرامت انسان به ذاتی و اکتسابی تقسیم می‌شود. کرامت ذاتی ناظر به ماهیت انسانی است که زن و مرد در آن مشترک هستند. در کرامت اکتسابی اما زنان و مردان به‌دلیل تفاوت‌های طبیعی، مسیرهای کمابیش متفاوتی را می‌پیمایند. اقتضای کرامت انسانی آن است که زنان و مردان با حفظ هویت جنسیتی خود در جامعه، تکریم شوند. نظام حقوقی و اخلاقی، کرامت جنسیتیِ زنان و مردان را متناسب با کرامت ذاتی آنها تنظیم می‌کند.خداباوری و خودباوری، عوامل محوری در کسب کرامت انسانی هستند؛ خداباوری انسان را با حقیقت کریمانة او پیوند می‌دهد و خودباوری بر مبنای این اتصال، آدمی را باورمند به شرافت انسانی می‌سازد. انسان خودباور به توانایی‌ها و استعدادهای بالفعل و بالقوّه خود واقف شده و درصدد استفاده صحیح از آنها برمی‌آید. از چنین خاستگاهی، کرامت اکتسابی در حوزه جنسیت با هویت زنانگی و مردانگی مرتبط می‌شود. ارزش محوری در این حوزه، حفظ هویت زنانه و مردانه است. همانگونه که مرد بودن برای مرد ارزش است، زن بودن برای زن یک اصل ارزشی است. از این منظر، تشبه زن به مرد و تشبه مرد به زن، ضدارزش است، زیرا هر کدام دارای طبیعت و جایگاه نسبتا متفاوتی هستند. بر مبنای این تفاوت‌ها، راه‌های کسب کرامت زنانه و مردانه تفاوت نسبی یافته و عمدتا معطوف به التزام عملی به وظایفی است که در دستگاه خلقت برای آنها تعریف شده است. زن با حفظ هویت زنانگی، دارای عظمت، کرامت و نقش بی‌بدیل در جامعه است. جامعه سالم جامعه‌ای است که نصف از آن واقعا مرد و نیمی دیگر آن واقعا زن بوده و هرکدام با حفظ هویت جنسیتی خود در میدان‌های معنوی و مادی جامعه حضور دارند. در طبیعت زن، لطافت و محبتی وجود دارد که می‌تواند خود و محیط پیرامونش را کریمانه بسازد. این توان‌مندی در انحصار زن است و زنان با تکیه بر آن، نقش اجتماعی ویژۀ خود را ایفا می‌کنند.
دیگر مقالات منتخب: زخم‌آرایی – سقط جنین – جنسیت از منظر سیمون دوبوار