آن اکلی: تفاوت میان نسخه‌ها

#سپردن اختيار روابط جنسی و كنترل باروری به دست مردان : به اين معنا كه نيازهای مردان با اهميت‌تر تلقی می‌شود و از [[زنان]] انتظار می‌رود موجبات «لذت» شوهر را فراهم آورند، به نيازهای جنسی او توجه كنند و بر ای او بچه بياورند و بچه داری كنند.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/367576 بلالی، اسماعیل؛ بختیاری سفر، زهره؛ محمدی، اکرم، محققی، حسین، «عوامل مؤثر بر تضاد نقش های زنان و رابطه آن با تعارضات خانوادگی در شهر همدان» شماره4 زمستان 1395ش ]</ref>

#بر ديگر نقش‌های زن برتری و پيشی دارد. وی همچنين معتقد است كه گام برداشتن به سوی برابري جنسيتی، حتی اگر سدهای قانونی و نهادی نيز از سر راه برداشته شوند، با سدی بزرگ به نام وظايف خانه‌داری زن روبرو است.<ref>بلالی، اسماعیل؛ بختیاری سفر، زهره؛ محمدی، اکرم، محققی، حسین، «عوامل مؤثر بر تضاد نقش های زنان و رابطه آن با تعارضات خانوادگی در شهر همدان» شماره4 زمستان 1395ش</ref>

در مورد نیاز مادران به کودکان معمولاً ادعا می‌‏شود که همه‏‌ى زنان از غریزه‏‌ى مادرى برخوردارند و سلامت روانى مادران زمانى که بچه‌‏اى را به دنیا آورند و پرورش او را به دیگرى واگذار کنند، آسیب جدى می‌بیند. عقیده‌‏ى عده‏‌اى آن است که سقط جنین همواره منجر به احساس گناه و احیانا منجر به تشتّت کامل روانى ـ عاطفى می‎‌گردد؛ ولى تحقیقات خلاف این ادعاها را نشان می‌‏دهند. معمولاً کسانى که به اختیار خود و به دلیل نخواستن بچه، [[سقط جنین]] می‌‏کنند، از نظر آزمایش‌‏هاى روان‏ درمانى در وضعیت مطلوب و نویدبخشى قرار دارند؛ اما مادرانى که به دلایل پزشکى و علی‏رغم میل به داشتن بچه سقط جنین می‌‏کنند، ممکن است از احساس ناراحتى و پشیمانى طولانى رنج ببرند و این نه به دلیل مخالفت با «طبیعت»، بلکه به ‏سبب مخالفت با میل داشتن فرزند، دوست داشتن و مراقبت ازاوست. <ref>[http://ensani.ir/fa/article/47429 بستان، حسین، «کارکردهای خانواده از منظر اسلام و فمنیست »حوزه و دانشگاه، شماره 35 1382ش]</ref>

از سوى دیگر، مادرانِ اجتماعى که کودکان را به فرزندخواندگى می‌‏پذیرند، بدون کمک غریزه‏‌ى مادرىِ بیولوژیک، در [[تربیت]] فرزندخوانده بسیار موفق‏‌اند.از این رو در دیدگاه اوکلی [[مادر]] خوب، [[مادرى]] است که از زمان، وسایل و اراده‌‏ى لازم برخوردار باشد، نه مادرى که داراى رابطه‏‌ى خونى با فرزند و یا داراى غریزه‌‏ى مادرى باشد. پس مى‏توان نتیجه گرفت که میل به مادرى، منشأ فرهنگى دارد و قابلیت مادرى کردن، امرى فراگرفتنى است هر چند تغییرات بیولوژیکی بدن مادر با تولد فرزند نمی‌تواند زنان را به مادران روانی-اجتماعی تبدیل کند.<ref>بستان، حسین،((کارکردهاى خانواده از منظر اسلام و فمینیسم))،حوزه و دانشگاه 1382 شماره 35</ref>

ولى شواهد موجود هیچ‏یک ازمطالب فوق‏ را تأیید نمی‌‏کنند. مسئله‏‌ى فرزندخواندگى و نیز شیردهى اشتراکى که در بسیارى از جوامع به چشم مى‏خورد، دلیلى بر نادرستى مطلب اول است.<ref>بستان، حسین،((کارکردهاى خانواده از منظر اسلام و فمینیسم))،حوزه و دانشگاه 1382 شماره 35</ref>

*«ان کلی»، در صفحه ویکی پدیا