بدون خلاصۀ ویرایش |
اصلاح لینک های داخلی |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
احمد قابل از مخالفان و منتقدان جدی سیدعلی خامنه‌ای بود و مشروعیت الهی ولی فقیه را فاقد پایه و اساس علمی می‌دانست.مشهورترین نظر فقهی احمد قابل، رأی وی دربارهٔ [[حجاب]] بانوان است. | احمد قابل از مخالفان و منتقدان جدی سیدعلی خامنه‌ای بود و مشروعیت الهی ولی فقیه را فاقد پایه و اساس علمی می‌دانست.مشهورترین نظر فقهی احمد قابل، رأی وی دربارهٔ [[حجاب]] بانوان است. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
احمد قابل در مهر ۱۳۳۶ در تربت جام، در خانواده‌ای روحانی متولد شد. احمد فرزند پنجم [[خانواده]] بود. پدر وی مرحوم حاج شیخ محمد قابل از عالمان تحصیل کرده‌ی نجف و | احمد قابل در مهر ۱۳۳۶ در تربت جام، در خانواده‌ای روحانی متولد شد. احمد فرزند پنجم [[خانواده]] بود. پدر وی مرحوم حاج شیخ محمد قابل از عالمان تحصیل کرده‌ی نجف و مادرش [[زن]]ی خانه دار و هر دو نفر از اهالی شهرستان تربت جام بودند. پدرش از سال ۱۳۶۴ تا زمان فوت (۱۳۷۲) امام‌جمعهٔ فریمان بود.<ref>[http://www.ghabel.net/shariat/biography وبلاگ احمد قابل]</ref> | ||
احمد تحصیلات ابتدایی نظام قدیم را در سال ۱۳۵۰ در مشهد به پایان برد و از سال ۱۳۵۱ تحصیل علوم اسلامی را در حوزهٔ علمیهٔ مشهد در مدرسهٔ آیت‌الله میلانی آغاز کرد. او در سال ۱۳۵۴ برای ادامهٔ تحصیل روانهٔ حوزه علمیه قم شد. قابل از سال ۱۳۶۴ تحصیل در مرحلهٔ خارج را آغاز کرد. او خارج اصول و خارج فقه را نزد میرزا جواد تبریزی، محمد فاضل لنکرانی، حسین وحید خراسانی، موسی شبیری زنجانی و یوسف صانعی گذراند. مهم‌ترین استاد او در فقه، حسینعلی منتظری بود که قابل همیشه از او با عنوان «استاد علامه» یاد می‌کرد. قابل در علم معقول، شاگرد یحیی انصاری شیرازی و شیخ حسن تهرانی بود. وی مدت کوتاهی مدیر مدرسهٔ علمیهٔ فریمان بود و مقدمات و شرح لمعه تدریس می‌کرد. | احمد تحصیلات ابتدایی نظام قدیم را در سال ۱۳۵۰ در مشهد به پایان برد و از سال ۱۳۵۱ تحصیل علوم اسلامی را در حوزهٔ علمیهٔ مشهد در مدرسهٔ آیت‌الله میلانی آغاز کرد. او در سال ۱۳۵۴ برای ادامهٔ تحصیل روانهٔ حوزه علمیه قم شد. قابل از سال ۱۳۶۴ تحصیل در مرحلهٔ خارج را آغاز کرد. او خارج اصول و خارج فقه را نزد میرزا جواد تبریزی، محمد فاضل لنکرانی، حسین وحید خراسانی، موسی شبیری زنجانی و یوسف صانعی گذراند. مهم‌ترین استاد او در فقه، حسینعلی منتظری بود که قابل همیشه از او با عنوان «استاد علامه» یاد می‌کرد. قابل در علم معقول، شاگرد یحیی انصاری شیرازی و شیخ حسن تهرانی بود. وی مدت کوتاهی مدیر مدرسهٔ علمیهٔ فریمان بود و مقدمات و شرح لمعه تدریس می‌کرد. | ||
