ویکی‌جنسیت:Featured articles/2025/10
زبان بدن؛ انتقال پیام از طریق حالات و حرکات بدنی.
زبان گفتاری، تکامل یافتۀ زبان اشاره است. حالت‌ها و حرکات بدنی حاوی بیشترین پیام‌هایی است که از سوی فرد منتقل می‌شود. زبان بدن، قدرت اقناعی بیشتری داشته و صادقانه‌ترین منویات فرد را بازتاب می‌دهد. توجه به زبان بدن نقش مهمی در مناسبات اجتماعی داشته و سبب می‌شود که انسان با اطمینان خاطر دربارۀ احساسات و گفتار دیگران قضاوت کند. بدن زنان عمدتاً زبان اتکایی و بدن مردان زبان حمایتی دارد. زبان بدن، اولین زبانی است که برای برقراری ارتباط با دیگران، به‌کار گرفته شده است. بر مبنای نظریه اشاره‌ای ﻭﻳﻠﻬﻠﻢ ﻭﻧﺖ؛ ﺍﺑﺘﺪﺍییﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮۀ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ، ﻧﺸﺎﻧﻪها ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩهایی بوده‌اند که ﺑﺎ ﺩﺳﺖﻫﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ میﺷﻮند. این اشاره‌ها به‌تدریج با حرکات زبان و لب‌ها نیز همراه شدند تا این‌که به مرور زمان، زبان اشاره‌ای تبدیل به زبان گفتاری شد.
امروزه نیز افراد فاقد توان گفتاری یا ناآشنا با زبان مخاطب، سعی می‌کنند پیام‌های خود را از طریق اشاره منتقل کنند. علم مربوط به زبان بدن از نیمۀ دوم سدۀ بیستم میلادی پدید آمده و عمدتا محصول تحقیقات در حوزه‌های مختلف علوم انسانی و جانور‌شناسی است. زنان و مردان به‌دلایل مختلفی زبان بدن متفاوتی دارند. هنجارهای فرهنگی از عوامل مهم این تفاوت‌ها است. معمولاً دختران زبان بدن خود را از مادران و پسران نیز از پدر خود تقلید می‌کنند. در برخی فرهنگ‌ها؛ زنان به داشتن زبان بدن تسلیم‌پذیر و مردان به اقتدار بدنی تشویق می‌شوند. همچنین تفاوت‌های بیولوژیکی زنان و مردان باعث می‌شود که به شکل‌های متفاوتی تحرکات‌اندامی داشته باشند.
استروژن (هورمون زنانه) باعث کمتر شدن خشونت، کاهش پرخاشگری، ابراز وجود و پیوندجویی در زنان را تقویت می‌کند و تستوسترون (هورمون مردانه) موجب افزایش میل جنسی، پرخاشگری، تهاجم، رقابت و اتکای به نفس در مردان می‌شود؛ به همین دلیل، بدن مردانه و زنانه حالات نسبتا متفاوتی برای سخن گفتن دارند.
دیگر مقالات منتخب: جنسیت از منظر سیمون دوبوار – جامعه شناسی بدن – بدن