نورالهدی منگنه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از کتاب‌‏هایی که نورالهدی در اواخر عمر خود و در کهن‏سالی نوشته، دیوان اشعار و پنجمین کتابی است که منتشر کرده است.<ref> منگنه، دیوان، 1335ش، ص 18</ref> دیوان منگنه نخستن بار، در سال 1335 شمسی چاپ شد. دیوان اشعار وی بسیار متنوع است و به گونه‌‏ای نیست که نشان‌دهنده تفکری مستقل باشد؛ اما از آن‏جا که خود او در کهن‏سالی این اشعار را منتشر کرده، پختگی او را در شعرهایش  می‌‏توان دید که شاید نشان‌دهنده تغییر رویه او باشد. این کتاب، بیش‏تر اخلاقی- تربیتی است. و از مضمون بسیاری از آخرین سروده‌‏هایش چنین برمی‌‏آید که در آخر تغییر رویه داده و بر خلاف اوایل جوانی، در جمعیت نسوان، که گرایش‌‏های سوسیالیستی تندی داشت، معتدل شده و در بسیاری از اشعار خویش ایمان و تقوا را می‌‏ستاید؛ در بسیاری از سروده‌‏هایش نیز از [[زنان]]ی که لباس، طبق مد می‏‌پوشند و در پوشش، عفاف و حجب و حیا را رعایت نمی‏‌کنند، انتقاد کرده، آنان را نکوهش می‌‏کند.و در مقابل، زنان با حیا و نجیب را می‏‌ستاید. او هم‏چنین از اختلاط زن و [[مرد]] انتقاد می‏‌کند و آن را موجب نابودی خانوادها و جامعه می‌‏داند.<ref> منگنه، دیوان، 1335ش، ص 149 و 150</ref>