علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
صفحه‌ای تازه حاوی «{{صفحه اصلی/اصلی/راست/منتخب/الگو <!-------------------------------------------------> <!-- نام عکس بهمراه نوع آن مثلا=example.jpg --> |تصویر = <!-------------------------------------------------> <!-- توضیح عکس --> |جایگزین = <!-------------------------------------------------> <!-- اندازه تصویر معمولا بیش از ۱۵۰ پیکسل نباشد --> |ا...» ایجاد کرد
 
علیرضا محمددوست (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
<!------------------------------------------------->
<!------------------------------------------------->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
<!-- متن نمایش (این متن لطفا کمتر از ۱۰ خط نباشد) -->
|متن = '''[[تک همسری|تک­‌همسری]]'''؛ داشتن یک همسر در زمان واحد.<br>
|متن = '''[[چندهمسری]]'''؛ الگوی چندزنی و چندشوهری برای مردان و زنان.<br>
تک‌همسری به نوعی از رابطه زناشویی اشاره دارد که در آن یک فرد تنها با یک شریک زندگی در یک زمان رابطه دارد. این شکل از رابطه، رایج‌ترین نوع ازدواج در بسیاری از فرهنگ‌ها و جوامع است. تک‌همسری در ادیان و فرهنگ‌های مختلف نمودهای متفاوتی یافته است. در رویکردهای نظری، جامعه‌شناسانی مثل مورگان، دورکیم و اشتراوس به این موضوع توجه نشان داده‌اند. واژه Monogamy به‌معنای تک‌همسری، از ریشه یونانی gamos به‌معنای عروسی، ازدواج یا مقاربت جنسی، گرفته شده است. این شکل از ازدواج به‌معنای داشتن یک همسر در یک زمان است و در این نوع رابطه، یک زن و یک مرد به‌صورت انحصاری با یکدیگر ازدواج می‌کنند.
 
تک‌همسری به‌عنوان شکل اصلی ازدواج در مسیحیت ترویج شده است و بسیاری از جوامع غربی تحت ‌تاثیر این آموزه‌ها، تک‌همسری را به‌عنوان شکل اصلی و مشروع ازدواج پذیرفته‌اند. این شکل از ازدواج در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان به‌عنوان شکل قانونی ازدواج شناخته می‌شود. در دین یهود، موضوع تک‌همسری و چندهمسری به‌طور متفاوتی در طول تاریخ و بر اساس تفسیرهای مختلف فقهی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است. تعدد ازدواج برای مرد هیچ محدودیتی نداشته و تنها شرطش این است که مرد بتواند نفقه همسران خود را تامین کند. در متون مقدس یهودی همانند تورات و تلمود چندهمسری به‌طور صریح تحریم نشده است و حتی تا قرن یازدهم میلادی در برخی جوامع یهودی به‌عنوان امری مباح شمرده شده بود.
چندهمسری هرچند شامل چندشوهری نیز می‌شود؛ اما چنین الگویی همیشه ناظر به چندزنی بوده و چندشوهری هرگز در حیات بشری جدی تلقی نشده است. چندزنی عمدتاً ناشی از تفاوت‌های روانی مردان و زنان بوده و با عوامل فرهنگی، اجتماعی و تا حدی محیط جغرافیایی، تقویت و تبدیل به سنت رایج در تاریخ و بسیاری از جوامع انسانی شده است. چندزنی پیامدهایی برای زنان، شوهران و دیگر اعضای خانواده دارد؛ اما با نگاهی وسیع و متناسب با نظام حقوقی اسلام، نه‌تنها الگویی مناسب برای حل مشکلات فردی و اجتماعی به‌شمار می‌آید بلکه پیامدهای آن برای زنان نیز کنترل می‌شود. چندهمسری در مقابل تک‌همسری بوده و شامل چندشوهری و چندزنی می‌شود؛ اما معمولا به الگوی چندزنی اطلاق می‌شود. این اصطلاح به‌معنای نوعی ازدواج است که داشتن بیش از یک زن را مجاز می‌شمارد. اصطلاح چندهمسری از حیث ریشه‌شناسی تعدد زوج یا زوجه را مشخص نمی‌کند، اما کاربرد تاریخی آن همیشه به‌مفهوم زناشویی مرد با بیش از یک زن بوده است. شکل دیگر چندهمسری، چند شوهری است، اما این‌که یک زن در آن واحد بیش از یک شوهر داشته باشد به‌طور محدود در تاریخ بشر وجود داشته است. بر اساس آمار رسمی سال ۱۴۰۱ش، حدود ۱.۵ درصد از ازدواج‌های ثبت‌شده در ایران، شامل چندهمسری است که تقریباً معادل ۳۰۰ هزار مرد ایرانی می‌شود. چندهمسری عمدتاً در استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان، گلستان، کردستان و خراسان جنوبی، دیده می‌شود. چندهمسری در جامعه ایرانی، مقبولیت اجتماعی ندارد و تنها یک راه‌حل برای شرایط خاص است که نمی‌تواند به‌صورت یک الگوی عمومی ترویج شود؛ به‌طور مثال یک پژوهش نشان داده است که چندهمسری میان ایرانیان در دهۀ ۱۳۶۰ش، به‌دلیل شرایط جنگی، افزایش داشته است. البته رایج‌ترین شکل چندهمسری در ایران، ازدواج‌های غیررسمی است که ثبت نمی‌شوند.
در دوران معاصر، تک‌همسری به‌عنوان هنجار غالب در جوامع یهودی پذیرفته شده است. پذیرش حکم تک‌همسری مردان یهودی، معروف به «تقانای ربی گرشوم بن یهودا»، در میان یهودیان اشکنازی -یهودیان اروپای مرکزی و شرقی- از تحولات مهم در تاریخ فقه و جامعۀ‌ یهودی بود. این حکم که در قرن یازدهم میلادی صادر شد، تاثیر عمیقی بر زندگی اجتماعی و خانوادگی یهودیان اشکنازی گذاشت و به‌تدریج به‌عنوان هنجار غالب در این جوامع پذیرفته شد.


}}
}}